Belief and Betrayal

Astrid (lizardtattoo)
Jonathan Danter is een journalist. Hij woont in New York en wordt door zijn opdrachtgever naar Miami gestuurd voor een interview met een hoge functionaris in de kerk. Vlak voor hij wil vertrekken wordt hij echter gebeld door iemand van Scotland Yard, die hem vertelt dat zijn oom Frank is vermoord. Jonathan moet onmiddellijk naar Londen komen omdat hij zelf ook gevaar loopt en om wat zaken te regelen. Er is alleen een probleempje: oom Frank is al jaren dood en Jonathan heeft hem eigenlijk nauwelijks gekend. Toch vliegt hij naar Londen en daar ontdekt hij dat oom Frank zijn eigen dood had gefaket om zijn familie te beschermen. Hij werkte namelijk voor de Vatican Secret Service en kennelijk is dat een beroep waarbij je familieleden veel gevaar lopen.

Jonathan wil weten wie er achter de moord op zijn doodgewaande oom zit en besluit op onderzoek uit te gaan. Tijdens zijn speurtocht krijgt hij onder andere hulp van Kat en Damien. Gedurende het spel kruip je in de huid van deze drie personen. In sommige van de in totaal zes hoofdstukken zie je daarom icoontjes rechtsbovenin het beeld waarmee je tussen de personen kunt wisselen. Heb je met een persoon alle taken in dat hoofdstuk volbracht, dan switch je automatisch naar een ander en wordt het icoontje zwart. Iedereen werkt daarbij aan zijn eigen doelen en puzzels, er is geen sprake van samenwerken om iets te bereiken.


Jammer genoeg lijken er af en toe stukken verhaal te ontbreken. Als je bijvoorbeeld een hint uit het Latijn naar het Engels hebt vertaald en je moet die hint op gaan volgen, dan krijg je de vertaalde zin zelf nooit te zien. Je moet dus maar gewoon wat dingen gaan uitproberen tot je de bevestiging krijgt dat datgene wat je doet klopt met de hint. Vervolgens ga je naar de volgende locatie zonder enig besef te hebben waarom nou juist die locatie. Het komt over alsof de developers voor de tussenliggende scenes geen tijd of geld meer hadden. Mede hierdoor zijn sommige puzzels onlogisch en alleen met trial-and-error op te lossen. Ook is het spel tamelijk kort.

Bijzonder aan het spel is dat je gedachten als voorwerpen kan gebruiken. Als je bijvoorbeeld ziet dat de boeken in een boekenkast in een vreemde volgorde staan, dan wordt die gedachte in een \'boek\' geschreven dat aan de zijkant van je scherm opgeroepen kan worden. Die gedachte kan je dan vervolgens net als voorwerpen in je inventaris met andere voorwerpen combineren of ze aan een persoon \'laten zien\' om een gesprek te beginnen. Dit is leuk verzonnen maar het wordt helaas slechts mondjesmaat gebruikt in het spel.

Het spel ziet er goed uit. De achtergronden zijn prachtig en gedetailleerd vormgegeven, er rijden auto\'s rond en de straten zijn bevolkt met groepjes mensen. Na het oplossen van veel puzzels volgt een cut-scene, ook deze zien er goed uit. Verder valt op dat er heel veel voorwerpen in het spel een omschrijving hebben meegekregen. Door op de spatiebalk te duwen krijg je snel alle \'hotspots\' in beeld zodat je niet je hele scherm hoeft af te speuren. Wel is het zo dat je soms twee of drie keer moet klikken, of eerst iets anders moet doen, voor je het voorwerp van dichtbij kan bekijken. Daardoor kan je alsnog iets over het hoofd zien. De personages zien er een stuk minder goed uit en bewegen bovenmatig veel met hun armen en handen tijdens het praten. In sommige scenes had ik ook veel last van flikkerende kledingstukken en verspringende voorwerpen in beeld.

De achtergrondmuziek is goed en geeft een donkere atmosfeer. Ook de geluidseffecten van bijvoorbeeld voorbijrijdende treinen zijn uitstekend gedaan. Helaas wordt dat weer grotendeels teniet gedaan door de bij vlagen matige tot slechte stemacteurs. Deze hebben het script niet goed gelezen waardoor ze niet in hun rol zitten en soms de verkeerde emotie kiezen bij een bepaalde zin. Vooral in het begin van het spel is het erg irritant. Gelukkig wordt het later beter en zijn de meeste acteurs wel in orde, maar hier laat het spel toch duidelijk een paar flinke steken vallen.