Enemy Territory: QUAKE Wars
Uit het niets verschenen ze. Een heel leger van semi-organische robots met slechts één doel; vernietiging van de mensheid. We sloegen de aanval af en brachten het gevecht naar hun thuisplaneet.
Als bovenstaande je bekend in de oren klinkt, kan dat kloppen. Het is namelijk in grove lijnen de intro van Quake II. Niemand die de game speelde wist wat de Strogg precies gedaan hadden, maar het was blijkbaar genoeg om een hoop belangrijke mensen pissig genoeg te krijgen om een krijgsmacht hun kant op te sturen. Nerve Software heeft nu een klein licht weten te schijnen op de gebeurtenissen die zich voor Quake II voltrokken in de vorm van Enemy Territory: QUAKE Wars (ET:QW).
Dat betekent echter niet dat het dezelfde gameplay kent als Quake II, verre van zelfs. De game laat zich eerder vergelijken met Battlefield-games dan met de Quake-serie. Je kunt dan ook in deze game kiezen of je met de Strogg of de mensheid wilt knokken. De kant die je kiest zal eerder een Freudiaanse aangelegenheid zijn dan een tactische, want beide kampen spelen exact hetzelfde. Beiden hebben dezelfde soldaatklassen en beiden hebben vergelijkbare wapens tot hun beschikking. Dit heeft als voordeel dat je in online-games altijd de klasse kunt kiezen die het beste bij je speelstijl past, maar het haalt wel het idee van een buitenaards ras dat de aarde probeert over te nemen onderuit. Hoe groot zou de kans zijn dat zij exact dezelfde soort troepen op aarde neerkwakken als degene die hier in het olijfgroen rondhuppelen op een stormbaan?
Als je dat gegeven even voor lief neemt merk je dat ET:QW best een degelijke shooter is. Het tempo van de game is van tijd tot tijd moordend hoog en je bent dan ook continu bezig om je missies te halen of anderen te ondersteunen in het halen van hun missie. Zo is er bijvoorbeeld een missie waarbij drie energiecellen teruggebracht moesten worden naar een Stroggschip zodat het ding kon opstijgen om zo te voorkomen dat de mensen de technologie konden bestuderen. Probleem was alleen dat de mensen het schip al gevonden hadden en zich voorbereid hadden op een aanval van de Strogg. We hadden de volgende verdeling in taken: drie spelers gingen het spel in als Aggressors, de gewone voetsoldaten van de Strogg, om de cellen te vervoeren. Twee spelers (waaronder ik) zorgden als Oppressors er voor dat de vijandelijke basis constant onder vuur kwam te liggen met behulp van plasmamortieren, een uniek wapen van de Oppressor. Verder hadden we Technicians om soldaten te genezen en nog een handje vol Aggressors om de vijand bezig te houden. De enige manier waarop je de missies succesvol af kunt ronden is door teamwork en een headset bleek geen overbodige luxe.
Het is dan ook jammer te noemen dat de hoeveelheid maps waarop je kunt spelen redelijk beperkt is. Ook de variatie die deze maps met zich meebrengen is teleurstellend te noemen. Op een gegeven moment heb je het gevoel dat je het allemaal al eens gezien hebt en het enige wat de game redt op dit vlak is dat het een online shooter is, waardoor de game elke keer weer anders speelt. Je kunt hem natuurlijk ook offline spelen en de bots die dan de tegenstand verzorgen zijn van behoorlijk hoog niveau, maar halen het niet bij de matches die je speelt tegen anderen.
Grafisch is ET:QW verre van hoogstaand te noemen. Niet alleen zijn de beelden van een bedroevend niveau, ze vormen bovendien ook nog eens een mengelmoes van pixels waarin vriend, vijand en omgeving lastig van elkaar te onderscheiden zijn, zeker op een SDTV. Natuurlijk krijg je te zien of het karakter waar je op mikt een vriend of vijand is, maar als je op je scherm zit te zoeken naar een ventje dat op weg is om je radartoren op te blazen zou het wel fijn zijn om hem te kunnen identificeren zonder je crosshair over het hele scherm te hoeven bewegen.
Het geluid in ET:QW is eigenlijk van hetzelfde laken een pak. M\'n receiver vertelde me dat hij Dolby 5.1-geluid stond te ontvangen, maar er kwam nog geen zuchtje wind uit m\'n achterspeakers terwijl ik van alle kanten beschoten werd. Juist in dit soort games zou geluid een extra dimensie toe kunnen voegen, maar helaas hebben de developers anders besloten. Het geluid wat uit je voorspeakers komt is nog wel redelijk en ook de gesprekken die je onderling houdt zijn goed verstaanbaar, uiteraard afhankelijk van de gebruikte headset.
Los van de audiovisuele aspecten van de game is ET:QW erg leuk om te spelen. Het tempo is goed en de controls zijn heerlijk. De pookjes en triggers reageren snel en strak op je commando\'s. Het kiezen van je wapen is ook uitstekend uitgewerkt. Met L1 scroll je door je supportweapons heen en met R1 scroll je door je primary weapons heen. Dit betekent dat je snel je wapen kunt pakken als je bezig bent met je teamgenoten te ondersteunen en je komt een vijandelijke soldaat tegen.
De verschillende klasses die de game herbergt bieden bovendien een uitgebreid arsenaal aan gameplaystijlen, zodat iedere shooterfan zijn plekje wel kan vinden in een rondje ET:QW.