Age of Conan: Hyborian Adventures

Dag 1

Lief dagboek,

Daar lag het dan, een pakketje op de deurmat. Het was niets meer of minder dan Age of Conan: Hyborian Adventures, een massive multiplayer online game waar menig PC-gamer - die wel van MMO\'s houdt - op zit te wachten. Snel het pakketje openen, snel naar de computer rennen en snel de DVD in de DVD-lader proppen. Het was tijd voor de installatie. Het installeren duurde echter lang; er moest ongeveer dertig gigabyte opgeslagen worden, hetgeen resulteerde in een installatie van ongeveer vier uur. Ach, ik heb in die vier uurtjes wel lekker in de stad gelopen. Eenmaal terug was de installatie klaar en ik dácht dat ik het spel kon spelen. Maar er moest nog worden gepatcht. Na een uurtje patchen was het eindelijk zo ver, ik mocht de wereld van Age of Conan betreden.

Bij de ‘character screen’ maakte ik een personage aan, ik noemde hem Aardappel. Ik koos voor het Aquilonian ras, maar je kon ook voor het Stygian of Cimmerian ras kiezen. Aardappel had een chagrijnige kop, veel littekens en een tattoo op zijn schouder. Het is heel geavanceerd, je kunt werkelijk alles aanpassen, van de neusgrootte tot de haarkleur. Toen was het tijd om een class uit te zoeken, je kon als Aquilonian alle classes kiezen, behalve de mage. Je had de keuze uit een Guardian, Conqueror, Dark Templar, Priest of Mitra, Barbarian, Assassin en Ranger. De Stygian kon ook een aantal classes kiezen, maar zij kregen de exclusieve mogelijkheid om een mage te kiezen. Ik had gekozen voor een Priest of Mitra, en het was tijd voor het begin van een nieuw avontuur.

Ik ben gestrand nadat het schip was gezonken. Als slaaf kom ik een man tegen, die mij adviseert om zo snel mogelijk naar Tortage City te komen, waar het veilig is. Ik ben mijn geheugen kwijt, en ik moet op zoek gaan naar mijn geheugen. Om me alles weer te herinneren. Ik bevind me nu in een singleplayer wereld, want Age of Conan bevat twee werelden: dag en nacht. Wanneer het dag is, speel je met anderen uit de hele wereld en wanneer het nacht is, is de singleplayer mode ingeschakeld. Dit zorgt voor een heel leuk effect, de singleplayer missies zijn vooral bedoeld om je op pad te helpen. Ik kijk uit naar de zee, de wereld van Hyboria is prachtig. Het water, de schaduwen, de grafische effecten, het ziet er allemaal heel mooi uit. Het was tijd om van mijn avontuur te genieten. Ik ontmoet een meisje, welke achteraf een hoer blijkt te zijn, die gevangen is genomen en ik wil haar dolgraag bevrijden (wie nou niet, blond meisje dat er niet verkeerd uitziet!). Ik bevrijd haar, en ik moet haar meenemen naar Tortage City. Maar ik kwam mijn baas tegen, een dikke vadsige man. Hij houdt de gate tegen en we hebben een sleutel nodig, we vermoorden hem, maar er is geen sleutel te vinden. Om de hoek is er een andere ‘baas’, hij heeft wel een sleutel. Eenmaal gevonden kan ik eindelijk naar Tortage City, ik ben inmiddels level 5.

Het wordt opeens dag, de multiplayer mode is ingeschakeld. Je kunt nog steeds kiezen voor de singleplayer, waar je vordert met de tijdelijke mainquest. Ik doe een aantal quests, soms met een groepje, soms alleen. De quests zijn zeer verschillend van elkaar, sommige zijn simpel en sommige zijn heel origineel. Nadat ik een aantal quests had gedaan, en ik level 6 werd, kwam ik erachter dat de overige quests te moeilijk voor mij waren. Tijd voor de singleplayer dus. Ik begin weer te werken aan mijn mainquest, leer veel nieuwe dingen, want er wordt veel uitgelegd over de speciale eigenschappen van de Priest of Mitra. Eenmaal klaar, leek het erop dat ik even moest rusten.

Liefs,
Aardappel