Fire Emblem: Radiant Dawn

Nintendo heeft veel succesvolle franchises opgebouwd in de jaren dat ze games maken. Van Mario tot Zelda en van Metroid tot Brain Training, allemaal grote successen die miljoenen keer over de toonbank gaan. Nintendo heeft echter ook kleinere franchises waarvan Fire Emblem er één is. Fire Emblem bestaat al jaren maar verkoopt in vergelijking met bijvoorbeeld Mario of Zelda games vrij weinig.

Fire Emblem kennen we ook nog niet zo heel lang hier in het Westen, in 2004 verscheen deze serie pas voor het eerst in Europa (op de GBA). Dit deel was echter al wel het zesde deel: in Japan verschenen er eerder delen op de NES en SNES. Inmiddels zijn er ook hier in het Westen een aantal games verschenen en is het nu de beurt aan de Wii om het verhaal van Fire Emblem te vertellen, om precies te zijn het verhaal na de GameCube-game Path of Radiance. Het spel is een duidelijk vervolg op die eerste game, maar kan zonder problemen ook zonder voorkennis gespeeld worden. Het spelen doe je door je Wiimote een kwart slag te draaien en vervolgens de d-pad en knoppen te gebruiken. Met de motion sensor doe je helemaal niets, je kan hem niet eens gebruiken om in het beginmenu te selecteren dat je een nieuw spel wil beginnen. Het spel is dan ook zonder problemen te spelen met een Classic-controller of een GameCube-controller.

Fire Emblem is een game waarin strategie en RPG met elkaar gecombineerd worden. Aan de ene kant moet je je eenheden stuk voor stuk verplaatsen over het speelveld en letten op zowel aanval als verdediging en aan de andere kant moet je er voor zorgen dat je personages zich ontwikkelen en sterker worden door het verzamelen van ervaringspunten, items en wapens. Je zou Fire Emblem daarom kunnen zien als een kruising tussen Advance Wars en Final Fantasy. Het spel is turn-based, wat inhoudt dat je met elk van je figuurtjes om de beurt loopt en dan direct aanvalt. Het speelveld is verdeeld in vierkante vlakjes en al je personages kunnen een bepaald aantal stapjes bewegen. Komt er daardoor een vijand in de buurt dan kun je hiermee de strijd aan gaan. Wanneer een vijand precies \'in de buurt\' komt verschilt per personage en hangt af van de wapens die gebruikt worden. Om magie te gebruiken hoef je bijvoorbeeld niet direct naast je slachtoffer te staan, terwijl dit voor een aanval met een zwaard wel nodig is. De slachtoffers doorstaan de aanvallen niet zonder daarop te reageren. Al tijdens een aanval zal het slachtoffer terug aanvallen, indien mogelijk. Dit zal echter niet op dezelfde sterkte zijn als wanneer hij in zijn beurt aanvalt. Zijn beurt is zodra je al jouw figuren verplaatst hebt. Hoewel het bij de meeste van zulke games draait om het doden van je vijanden, is dat soms niet eens nodig. In sommige levels draait het puur om het overleven van een aantal ronden, of het doden van een specifiek personage.

Elk gevecht levert je personage experience points op, en een X aantal experience points zorgt ervoor dat het level van je personage stijgt waardoor bepaalde vaardigheden verbeteren. Welke vaardigheden verbeteren heb je geen invloed op. Naar mate je meer met een personage speelt zal hij of zij dus steeds sterker worden. Mocht je echter een foute inschatting maken waardoor één van jouw personages wordt afgeslacht, dan is dood ook echt dood. Je personage komt niet zomaar weer tot leven als het hele gevecht gestreden is, maar kan je alleen tot leven wekken door het gevecht overnieuw te spelen, en deze keer met een betere uitkomst. Goed nadenken over waar je precies je personages neer gaat zetten en hoe je daarmee aan gaat vallen is dus erg belangrijk. Dit maakt het spel ook erg pittig, ondanks dat het redelijk simpel klinkt. Je moet altijd een paar stappen vooruit denken en proberen te voorspellen wat je tegenstander zal gaan doen.

Het spel ziet er prima uit. Het gebruikt dezelfde engine als de Cube-versie dus het is geen enorme sprong voorwaarts, maar dat is met de Japanse stijl die gebruikt wordt ook niet nodig. Wat wel jammer is, is dat de gesprekjes tussendoor met stilstaande plaatjes gedaan worden, een soort van stripboek-achtig. Jammer is het ook dat hier geen voice-acting voor wordt gebruikt zoals in de tussenfilmpjes wel het geval is. Alle filmpjes en gesprekken kunnen wel doorgespoeld worden. Aanvallen worden standaard getoond in korte animatiefilmpjes die je niet door kunt spoelen, maar deze kun je in het menu uitzetten. Dit is wel aan te raden want de uitgebreide animaties halen het tempo van de game ook enorm naar beneden en voegen weinig toe. De muziek in de game is over het algemeen prima, maar mist soms toch wat. Tijdens een spannend gevecht rustige muziek is toch een beetje vreemd, vooral omdat de gevechtsfilmpjes wel begeleid worden door spannende muziek.