Ninja Reflex

Ninja Reflex is een ontzettend innovatieve game, zoals we die nog niet kenden. Anders dan een slappe game als Mario Galaxy, waarbij het hele verhaal maar doorgaat, heeft Ninja Reflex geen verhaal nodig. Je wilt gewoon een ninja worden, en dat doe je door een aantal korte spellen te spelen. Ja, je leest het goed: een aantal korte spellen! Niks overkoepelend verhaal of meer van hetzelfde, maar zes verschillende spellen die je leren hoe het is om een ninja te zijn en wat je daar voor moet kunnen. Wauw, waren er maar meer van dit soort games! *zucht*

Je hebt zes verschillende soorten games, die elk zes verschillende levels hebben. Je kan kiezen uit het verslaan van Oni (een soort demonen) met je katana, het kapotslaan van dingen die de sensei naar je gooit met je nunchaku, het spotten van vuurvliegjes, vliegen vangen met je chopsticks, koi-karpers vangen met je blote handen of shuriken gooien naar kartonnetjes waar een ninja of geisha op staat geschilderd. Elk van deze spellen heeft een paar minilevels: je begint met twee en unlocked er nog vier voor een totaal van zes minigames per spelsoort. Als je van vijf spelsoorten alle beschikbare minigames hebt gedaan, dan kan je een belt-test (geen vuilnisbelt maar een riem, bij judo en dergelijke gebruikt men ook wel band) doen. Als je bij zo’n test drie opdrachten weet te vervullen, dan ga je een level omhoog, krijg je er eventueel minigames bij en worden alle minigames moeilijker.

Sommige van deze minigames zijn best leuk, zoals het vangen van vliegjes met je chopsticks door op ze te wijzen en A en B tegelijk in te drukken. De besturing werkt veelal vlekkeloos en zelfs de motion detection bij games als nunchaku (waar je een liggende acht moet tekenen met je WiiMote en moet slaan om iets kapot te meppen) lijkt op orde te zijn. Bij andere games werkt de besturing dan weer matigjes, zoals bij het zwaardvechten. Hier moet je omhoog, links of rechts bewegen met de WiiMote, maar links en rechts worden vaak niet gedetecteerd waardoor je de opdracht opnieuw moet doen. Dan zijn er nog de games die niet erg leuk zijn, zoals het vissen vangen waarbij je boven een vis moet blijven met je hand en als deze bovenkomt op A en B moet drukken. Of de games die niet zoveel voorstellen maar best grappig zijn, zoals het vuurvliegjes vangen waarbij je zo snel mogelijk op A moet drukken als je een vuurvliegje ziet. En dan zijn er nog de games die best tof hadden kunnen zijn maar slecht zijn uitgewerkt, zoals het shuriken gooien waarbij je eerst met B op een target moet locken en dan pas kan gooien.

En toen was het lijstje games al op en bleek eigenlijk dat elke categorie maar een enkel spel bevat. Meer games zijn er simpelweg niet, en al zijn de graphics best leuk gedaan en is het accent van de sensei wel leuk stereotype, veel meer behelst het spel niet dan deze zes minigames die je in je eentje in een uur of vier allemaal uit weet te spelen tot de laatste band. Dan kan je nog met vrienden een aantal games spelen, waarvan drie simultaan te spelen zijn en de andere drie om de beurt. Of je kan een soort voice-over meditatie volgen die, zo heb ik mij laten informeren, niet bijzonder diepgaand is en slechts een paar basic ademhalingstechnieken behandelt. Allemaal geen toevoegingen die deze game uniek maken, maar het is vriendelijk van EA om de moeite nemen om het er in te stoppen, dat wel.