Lost: The Videogame

Een van de meest besproken TV-series van de afgelopen tijd is Lost. In deze serie volg je een groep mensen die op een onbewoond eiland zijn beland, dat toch niet zo heel erg onbewoond is. Op het eiland zijn een aantal rare dingen aan de hand. Waarom kan er geen contact worden gemaakt met de buitenwereld, wie zijn ‘the others’ en waar komt die ijsbeer opeens vandaan? De game speelt zich af vanaf het begin van de serie en laat je alles beleven als één van de passagiers van de desastreuze Oceanic Flight 815 van Sydney naar Los Angeles die nog niet in de serie is voorgekomen, maar wel alles van dichtbij mee maakt.

Lost is erg aantrekkelijk vanwege het mysterie dat eromheen hangt. Je kunt gewoon de afleveringen kijken en afwachten wat er allemaal op het eiland gaat gebeuren, maar de fans kunnen de serie helemaal uitpluizen. Op veel plaatsen zie je, heel onopvallend, het Dharma-logo of de zes getallen waarmee Hurley de lotto won terug. Op internet worden er hele topics en websites volgetypt om al deze kleine verwijzingen van de makers op te sporen en om hopelijk net iets meer te weten te komen over het eiland. Alle afleveringen worden uitgeplozen en meerdere keren bekeken. Als de fotograaf Elliot, één van de onbekende overlevenden van Oceanic Flight 815, kun je het hele verhaal zelf mee maken, inclusief de bekende flashbacks.

Het spel start met een korte scène in het vliegtuig. Ook in de game haalt het vliegtuig Los Angeles niet, maar stort hij neer op een onbewoond eiland. Op dat eiland word je wakker, zonder enig idee wie je bent of waarom je op het vliegtuig zat. Tijd dus om op zoek te gaan naar je eigen identiteit, waar je steeds meer over ontdekt naarmate het spel vordert. De game volgt globaal de verhaallijn van de serie, maar volgt onderweg ook zijn eigen verhaal. Zo zul je bijvoorbeeld de hatch tegenkomen, maar zul je deze niet zelf uitgraven, want dat wordt in de serie ook niet door jou gedaan. Het verhaal van de game kruist af en toe het verhaal van de serie maar is ook goed te volgen als je de serie niet hebt gezien.

Of je het spel wel wilt spelen als je de serie nooit hebt gezien is echter de vraag. Het spel leunt echt op de TV-serie. De verschillende personages komen in de game nogal vlak over omdat je de achtergronden achter de mensen niet leert kennen, maar deze zijn al wel bekend bij de mensen die de serie wel kijken. Afgezien van het verhaal en de bekende wereld, heeft het spel weinig te bieden. De gameplay is erg lineair en niet echt uitdagend. Meestal moet je eerst een stukje een route afleggen om in een ander deel van het gebied te komen. Daarna krijg je daar een opdracht zoals het oplossen van een puzzel, of iemand achtervolgen door een grot met gaten in de vloer. Voer je de opdracht goed uit dan krijg je iets waardoor je iets meer leert over je personage. De opdrachten zelf zijn niet moeilijk, alleen soms vervelend. Echt vrijheid om zelf over het eiland te lopen om bijvoorbeeld sidequests te doen heb je niet, en dat is toch wel jammer aangezien dat goed gepast zou hebben in het Lost-thema.

Naast je avonturen op het eiland zijn er ook nog de bekende flashbacks waarin je iets leert over je achtergrond. Waarvan herken je bijvoorbeeld Kate en Locke? Een flashback neemt je mee terug in de tijd naar een moment waar iets belangrijks gebeurde. Dat moment dien je dan vast te leggen met je camera, om vervolgens meer informatie te krijgen. De vergaarde informatie kun je vervolgens op het eiland weer gebruiken om iets van mensen gedaan te krijgen. Dit doe je heel simpel door met iemand te praten en vervolgens uit een drietal zinnen te kiezen wat je wil zeggen tegen die persoon. Stel je de verkeerde vraag dan is er geen kwaad geschied en kun je alsnog de juiste vraag stellen, welke vragen je stelt heeft dus geen invloed op het spel, zolang je uiteindelijk maar de juiste vraag stelt om het volgende event te triggeren. Wat wel vreemd is, is dat iedereen waar je mee praat iets terug zegt, maar je praat zelf alleen maar in filmpjes. Het zou logischer zijn geweest als ze de uitspraken van Elliot ook gewoon in hadden laten spreken, nu mist er iets bij gesprekken. De voice-acting op zich is ook altijd een heikel punt, vooral bij op licenties gebaseerde games, zoals bij Lost het geval is. De originele stemmen gebruiken is natuurlijk altijd het beste, maar ook niet altijd haalbaar. Onder andere Ben en Julliet zijn voorzien van hun originele stemmen. Belangrijke personages als Sawyer, Kate en Jack moeten het daarintegen doen met stand-ins. Hoewel je wel kunt horen dat het niet de originele stemmen zijn, hebben ze bij Ubisoft wel hun best gedaan om goede look-a-like stemmen te vinden, wat in de meeste gevallen prima gelukt is.

Op visueel gebied valt het spel eigenlijk een beetje tegen. De PlayStation 3 heeft al eerder laten zien dat hij hele mooie beelden op het scherm kan tonen, dus waren de verwachtingen hoog gespannen. Helaas zie je regelmatig lichte blokvorming op je scherm, alsof je een gedownloade serie kijkt en ook de jungle is maar erg eentonig. Je kunt vrijwel alleen op ‘paden’ lopen, en de jungle naast die paden is nogal hoekig afgewerkt. Soms zie je ergens een stuk dat open lijkt, maar als je erheen loopt blijk je er toch niet tussendoor te kunnen en loop je tegen een onzichtbare muur aan. Het is echter niet zo slecht afgewerkt dat het je echt gaat ergeren, het valt een beetje in de categorie ‘jammer’.

Hoewel het tot nu toe allemaal niet echt positief is, komt het grootste minpunt aan de game nog; de game is namelijk kort. Nee, niet Heavenly Sword-kort, die met zijn negen uur gameplay al flinke kritiek te verduren kreeg, maar nog korter. In een uur of zes ben je door het hele spel heen, en dan doe je er niet extreem snel over. Een reden om de game nog een keer te spelen is er ook niet, er zijn geen dingen die pas bij de tweede keer spelen beschikbaar komen, en een multiplayer modus zit er ook niet in. Na die zes uur ben je dus echt helemaal klaar met de game.