No More Heroes
Gameplay over graphics, het lijkt de slogan te zijn geworden van de Wii. Meer dan eens wordt als excuus voor het matige werk van een developer aangevoerd dat gameplay nu eenmaal belangrijker is. Natuurlijk is dit waar. Een game met matige graphics kan fijn spelen, maar vice versa gaat dit niet echt op. Toch maakt dit graphics niet onbelangrijk. Graphics helpen enorm bij het neerzetten van de juiste sfeer. Zo ook voor No More Heroes. De grafische stijl van de game, zorgt gelijk voor een bepaald imago. Donker, bloederig en enorm cult. Helaas voor ons Europeanen besloot de uitgever van No More Heroes dat onze tere zieltjes dit gamegeweld niet aan zouden kunnen. De vraag rijst dan ook, is No More Heroes een game die ook zonder graphics zich kan onderscheiden?
Ik kan hier nu een hele review naar het antwoord toe gaan werken, maar feitelijk is dat onzinnig. Vanaf moment één dat je de game speelt weet je namelijk al dat het antwoord \"nee\" is. Als je ook maar een keer een filmpje hebt gezien van de Amerikaanse versie, of zelfs maar screenshots, dan is No More Heroes vanaf de eerste minuut een teleurstelling. De game opent namelijk met een filmpje waarin Travis Touchdown, de hoofdpersoon, een villa bestormt, wat guards op brute wijze uitschakelt om uiteindelijk zijn doelwit af te maken. Het vervelende aan dit filmpje, net als aan de rest van het spel, is dat dode vijanden spontaan in hoopjes as veranderen. Geen bloed, geen toffe animaties, gewoon as. Duidelijk is dat de ontwikkelaars niet snapten dat zonder de gore de game gewoon enorm inlevert aan sfeer.
Wat is No More Heroes nu eigenlijk? Heel simpel: de game is een actiegame waarin je als doel hebt de tien beste huurmoordenaars om het leven te helpen om zo zelf de beste huurmoordenaar te worden. Alle tien zijn het bossfights met een klein level er aan voorafgaand. Dit level bestaat vaak uit gangen en kamers met een lading vijanden die je met wat simpele combo\'s tot as moet slaan. De meeste zijn niet veel meer dan kanonnenvoer, alleen af en toe komt er een soort miniboss langs die wat meer schade doet, beter blokt en meer health heeft. Meestal kom je na een minuut of tien a vijftien bij de daadwerkelijke boss die je vaak tussen de vijf en tien minuten kost. Na elke bossfight krijg je zelf weer wat meer health en een hoop credits. Deze credits heb je weer nodig om een gevecht te kunnen plannen met de volgende huurmoordenaar.
Ja, om vijanden dood te mogen maken moet je geld inleggen. Omdat je nooit genoeg verdient door de vorige boss dood te maken zitten er een hoop minigames in het spel. Deze kunnen gewelddadig of geweldloos zijn. Hierbij moet je denken aan bijvoorbeeld zo veel mogelijk vijanden dood maken zonder zelf geraakt te worden of kokosnoten verzamelen door tegen palmbomen te slaan. Hoe beter en sneller je werkt, hoe mooier de medaille die je verdient -brons, zilver of goud-. Heb je eenmaal genoeg geld verzameld, dan breng je dit naar de bank en dan komt de volgende bossfight vrij. Zo werk je het hele spel af, veel afwisseling is er niet. Deze komt hooguit in de vorm van variërende minigames en de bosses die elk hun unieke aanpak vereisen.
Het klinkt allemaal vrij saai en eentonig en dit is het op zich ook wel. De reden dat de game leuk blijft om te spelen is simpel, de combat. De uitwerking hiervan is namelijk doodeenvoudig, maar wel zo gedaan dat het meer dan genoeg mogelijkheden biedt tot toffe combo\'s, tactische aanvallen en simpelweg vermaak. Je hebt een standaard aanvalsknop in de game, snel drukken zorgt dat je combo\'s kunt maken, langer inhouden betekent meer vijanden raken en veel schade doen, maar dit laat je weer open voor aanvallen van vijanden. Heb je met een combo de health van een vijand op nul gebracht, dan kun je door je Wiimote de aangegeven kant op te zwaaien een fraaie finishing move eruit gooien, waardoor je vijand uiteen spat.
Je kunt vijanden ook proberen te verdoven als ze irritant aan het blokken zijn. Eenmaal verdoofd kun je ze oppakken en verscheidene worstelmoves op ze uitproberen. Dit werkt door je nunchuk en wiimote de kant op te bewegen die op het beeld verschijnt. Doe je dit goed, dan doe je meer schade. Om te zorgen dat je in drukke gevechten ook controle hebt over wie je aanvalt kun je met een druk op de knop je concentreren op één specifieke vijand. Je kunt dan uiteraard nog aangevallen worden door andere vijanden, maar je kunt zo wel makkelijker meer vijanden neerhalen. Het werkt allemaal erg soepel en iedereen kan het zo oppakken. De game kent ook voor alles een korte tutorial om je even de besturing te leren. Na eenmaal snap je het en vallen de vijanden per bosjes. Het voelt allemaal lekker aan en het is dan ook erg jammer dat je vijanden niet op toffe manieren dood gaan. Het had de game echt afgemaakt.