Dragon Ball Z: Budokai Tenkaichi 3
Eerst maar eens even de saaie statistiekjes. Tenkaichi 3 kent meer dan 150 speelbare karakters, 20 levels om in te spelen en eigenlijk elke move die je ooit in de game hebt gezien. De karakters komen uit de films en alle drie de series; Dragon Ball, Dragon Ball Z en Dragon Ball GT en hoewel er nog steeds wel een paar missen, zit eigenlijk iedereen die ook 
maar een rol van betekenis speelt er wel in. Van Goku tot Dodoria en van Chiaotzu tot Nuova Dragon. Genoeg dus om de fans zoet te houden. De omgevingen zijn ook verdeeld over het hele Dragon Ball Universum, of je nu op aarde wil vechten of ergens in het hiernamaals, het is mogelijk. Door deze enorme hoeveelheid mogelijkheden, komt deze game het dichtst bij de tekenfilmserie ooit.
Als je de game gaat spelen en je hebt Tenkaichi 2 nooit gespeeld op de Wii is het verstandig even de tutorial door te lezen. Hier wordt namelijk uitgelegd hoe de game werkt met de Wiimote en Nunchuk, erg handig, want dit is totaal anders dan de standaard controller. Dit zit hem niet zozeer in het rondvliegen, maar meer in de superaanvallen die je wilt gooien. Hiervoor is het niet genoeg om een paar knoppen in te drukken, maar nu moet je ook een bepaalde beweging maken, die je het gevoel moet geven dat jij echt die Kamehameha gooit. Gelukkig hoef je maar één extra knop in te drukken, dit is zodat het spel weet dat je een energie aanval wil gaan gooien. Daarna gooi je je armen in de lucht, naar achteren, naar elkaar, of wat er dan ook nodig mag zijn om die Masenko of Spirit Bomb af te vuren.
Spelen op deze manier werkt verrassend genoeg nog best goed. Het geeft je niet dezelfde controle die je hebt, als wanneer je speelt met een GameCube controller, maar het is ook zeker niet alsof het onmogelijk is om te doen wat je wilt. Wat wel opvalt is dat de speciale aanvallen wat langzaam gaan. Als ik het vergelijk met de PS2-versie kost het soms een paar seconden extra. Dat dit in de serie ook niet 1-2-3 gaat is leuk, maar in een supersnelle fighter heeft zo\'n aanval weinig zin als hij meer dan een seconde kost. Tegen die tijd is je vijand al la
ng en breed gevlogen. De energie aanvallen hebben dan eigenlijk ook alleen zin als je niet te ver van je vijand af staat en je echt een moment hebt waar je tegenstander even niets kan terugdoen. Erg jammer, want het gevoel van zo\'n aanval is wel erg tof. Meer dan ooit heb je het gevoel in de huid te kruipen van Goku en co.
Heb je de besturing eenmaal onder controle dan is het tijd om de verschillende speelmodes in te duiken. Deze zijn bijzonder weinig anders dan in de vorige delen. Je kunt het verhaal gaan doorlopen, je kunt toernooitjes spelen of je kunt de VS-mode spelen. Opvallend is dat de Wii-versie, anders dan die op de PS2, een online-mode kent. Je kunt nu eindelijk je skills testen tegen spelers wereldwijd. Helaas wordt de online-mode geplaagd door flinke hoeveelheden lag, hierdoor wordt het bijna Godsonmogelijk om een fatsoenlijk gevecht af te werken. Jammer, want het zou erg leuk zijn om deze game nog verder uit te diepen met behulp van een goede online-mode.
Net als in al zijn voorgangers, werkt het verhaal in Tenkaichi 3 weer anders. Ditmaal is er geen speelbord of omgeving waar je doorheen moet vliegen. Uit elke saga zijn gewoon de drie grootste gevechten gepakt en deze mag je gaan afwerken. Voor elk gevecht dat je wint speel je er een of twee vrij. Zo werk je langzaam de geschiedenis af van Z tot GT, waarna je ook nog even terug mag naar het originele Dragon Ball. Jammergenoeg is GT vri
j beperkt gebleven. De Baby-saga en Super Android 17-saga kennen ieder maar één gevecht. Het zou leuk zijn geweest om uit het begin van de serie wat meer vijanden te pakken zoals General Rilldo. Ook de gevechten in de \"What If\"-saga zijn erg beperkt. Hier is zoveel meer mee te doen, maar helaas zijn er maar een paar gevechten te winnen. Hierdoor voelen deze twee saga\'s toch een beetje als afgeraffeld aan. Dit in tegenstelling tot de film-saga die enorm uitgebreid is en gewoon Z.
Een van de sterkste punten van de Budokai-games was altijd het gevoel van echt de serie naspelen. Ook in dit deel is dat weer erg goed neergezet. De bekende acteurs als Chris Sabbat (Vegeta, Piccolo ea) en Sean Schemmel (Goku, King Kai ea) hebben speciaal voor deze game flink wat nieuwe zinnetjes ingesproken, iets wat het echt een authentieke feel geeft. Dit in combinatie met de zeer goede cell-shaded graphics zetten echt een geweldige sfeer neer. Elke fan van de serie zal zich alleen al hierdoor heel wat uurtjes kunnen vermaken met de game. Het is hierdoor dan ook extra jammer dat het verhaal van de game nog niet enorm uitgebreid is, maar meer een samenvatting van de series. Wellicht als het volgende deel wat langer op zich kan laten wachten dan simpel een jaartje en nog wat meer aandacht krijgt, zou het echt perfectie in dit opzicht kunnen benaderen.