Advance Wars: Dark Conflict
Het slagveld. Links twee maal ingezoomd, rechts in de ouderwetse view
Net zoals zijn voorgangers is Advance Wars: Dark Conflict een turn-based RTS waar de spelers met een hand vol units de strijd aan gaan met een vijandig leger. Elke speler kan zijn legers éénmaal per ronde verplaatsen en er mee aanvallen. Verder kan de speler gebouwen, fabrieken en vliegvelden overnemen met infanterie om extra geld te verzamelen en units te bouwen.
De hele sfeer van het spel is een stuk grimmiger dan de vorige delen. Hoewel de gevechten zelf nog even luchtig en vrolijk gekleurd uitzien, is er geprobeerd om er een duister verhaal omheen te verzinnen. Dit keer volgt de speler de tiener Ed die samen met een groepje overlevenden in een post-apocalyptische wereld die op hun weg naar een beter leven allerlei problemen tegen komen. Gelukkig niets dat niet met grof geweld en een berg conventioneel wapentuig kan worden opgelost.
Hoewel het leuk is geprobeerd komt het nieuwe sfeertje toch niet echt lekker over, vooral omdat je met tanks en bommenwerpers moeilijk een diepgaand verhaal kan overbrengen. Ook de melodramatische, emo-puberale verhaallijn is niet voor iedereen weggelegd en slaat vaak als een tang op een varken. Ook de muziek is nu ruiger om deze me ouders kenne me lekker niets scheeeeluh!!-sfeer te onderstrepen. Na een paar uur heb je waarschijnlijk wel genoeg van de zware gitaarmuziek, en wordt het volume-schuifje toch weer langzaam richting mute geduwd.
Deze opzet zal veel Advance Wars spelers bekend in de oren klinken, en deze simpele maar tegelijkertijd geniale gameplay is ook waar de franchise het van moet hebben. Gelukkig hebben de ontwikkelaars er voor gekozen om (afgezien van wat kleine tweaks en een paar nieuwe units) de gameplay niet te veranderen. Ook de icon-achtige weergave van het slagveld is vertrouwd, hetzij met een zoom-functie waardoor de units met iets meer detail worden weergegeven.
