Guitar Hero III

Christophe (SpankmasterC)
Guitar Hero is een fenomeen. De game valt te spelen in cafe\'s, afleveringen van televisieseries worden aan de game besteed en de plastic gitaartjes lijken niet aan te slepen te zijn. Makkelijk om op te pakken, moeilijk om echt goed in te zijn, de game biedt uitdaging voor iedereen en doet het geweldig goed op feestjes. Reden dus voor Activision om een volgend deel te laten maken, helaas zijn stam-developers Harmonix gestopt met de serie (en hebben ze inmiddels het ambitieuze Rock Band uitgebracht in de VS) maar de heren en dames van Neversoft (bekend van de Tony Hawk games) bleken enthousiast genoeg om het volgende deel in de serie eindelijk volledig naar de next-gen consoles te brengen.

Voor de mensen die de game nog niet kennen toch maar een korte samenvatting van wat de game nu precies inhoudt. Je hebt een plastic gitaar in je handen met bij je linkerhand vijf felgekleurde knopjes en bij je rechterhand een balkje datt op en neer kan en een hendeltje dat je in kan drukken (tenminste, als je rechtshandig bent, anders moet je de gitaar omdraaien maar de knoppen en dergelijken blijven hetzelfde). Op het scherm komen zoals in een ritme-game gekleurde knopjes naar beneden vallen, zodra deze een balkje raken moet je het knopje met bijbehorende kleur hebben ingedrukt en precies als het virtuele knopje de balk raakt moet je het balkje bij je rechterhand op of neer bewegen. In gitaartermen: met de linkerhand bepaal je de toon, met de rechterhand sla je de snaar aan. En zo simpel is het, op deze manier worden akkoorden gevormd (meerdere gekleurde knoppen knoppen tegelijkertijd), lange noten gespeeld (hierbij komt het hendeltje van pas, hiermee kan je de toon laten vibreren), solo\'s gespeeld (hierbij zijn hammer-ons en pull-offs erg belangrijk, hierbij sla je één keer aan maar maak je toch meerdere tonen door een vinger van je linkerhand erbij te zetten, dan wel weg te halen) en in het algemeen wordt er bruut gerockt. Sommige noten zijn speciaal, deze lichten namelijk blauw op. Door de hele serie blauwe noten te spelen, of door een bij een lange blauwe noot de hendel te gebruiken krijg je \"Star Power\", heb je hier genoeg van dan zwiep je de gitaar recht overeind en wordt je \"Star Power\" geactiveerd (of je bent saai en gebruikt de select-knop) en krijg je dubbel zoveel punten. Dit kan zeer lucratief worden, want zodra je veel noten achter elkaar allemaal raakt krijg je een hogere punten-multiplier tot een maximum van 4x, 8x gecombineerd met Star Power.

Tot zover de technische details, belangrijker dan al dit specifieke geneuzel is dat het gewoon enorm leuk is om met behulp van een plastic gitaartje een nummer na te spelen, er beter in te worden en al helemaal om dit samen met anderen te doen. In dit laatste zit tevens de grootste toevoeging die Guitar Hero 3 biedt, het is nu eindelijk mogelijk om online tegen/met anderen te spelen. Dit kan zoals in elke multiplayergame op meerdere manieren, zo kan je om de beurt een gedeelte van het nummer spelen, een soort rap-battle als het ware. Het is ook gewoon mogelijk om allebei het volledige nummer te spelen, en op basis van de punten een winnaar te kiezen. Nieuw voor Guitar Hero 3 is de \"Battle\" mode, in deze mode zijn bij bepaalde noten \"wapens\" te vinden waarmee je de tegenstander dwars kan zitten om ervoor te zorgen dat hij te veel noten mist en compleet uitgejoeld wordt. Zo kan ineens de moeilijkheidsgraad tijdelijk omhoog gezet worden, worden alle noten dubbele noten, worden de kleuren op je scherm omgedraaid (de meest linker \"noot\" zit dan ineens rechts in je scherm) en nog meer van dat soort ongeintjes. Deze mode zal je ook offline moeten spelen tijdens je carrière als bandlid, je zal je gitaar moeten verheffen tegen Tom Morello (bekend van Rage Against the Machine en Audioslave) en Slash (bekend van Guns \'n\' Roses en Velvet Revolver) om verder te kunnen komen met de reis naar beruchtheid en eeuwige roem. Naast deze twee gitaar-virtuozen zit nog een derde \"celebrity\" in de game, namelijk Bret Michaels, bekend als de zanger van Poison. Waarom deze a-charismatische zak aardappelen is ingehuurd om de motion capture van de virtuele zanger op te nemen is voor mij ook een raadsel, duidelijk is wel dat hij niets maar dan ook echt niets toevoegt aan de game. Gelukkig blijft zijn bijdrage tijdens de carrière beperkt tot een enkel nummer dus valt er gelukkig nog mee te leven.

Deze Battle mode is erg leuk om te doen, de power-ups zijn allen grappig bedacht en zorgen voor een wat groter spelelement in de multiplayer. Wat wel enorm stom is gedaan is een gelijkspel, als geen van beide spelers gefaald heeft met het nummer. Het nummer wordt dan opnieuw opgestart met als enige powerup de Death Drain, een balk die langzaamaan over het scherm naar beneden komt zodat je niet meer goed kunt zien welke noten eraan zitten te komen. Het werkt niet lekker, het ziet er stom uit en eigenlijk is het alleen maar frustrerend. Wat daarnaast ook jammer is is dat je tot drie aanvallen tegelijkertijd kunt uitvoeren. Een goede manier om te winnen is dan ook het opsparen van drie power-ups en deze achter elkaar of tegelijk op je tegenstander los te laten. Ik kan uit ervaring zeggen dat de combinatie van een trillend scherm met dubbele noten en Expert-moeilijkheid een nummer zo goed als onmogelijk maakt om uit te kunnen spelen.


Bret Michaels