Gears of War

Christophe (SpankmasterC)
Gears of War voor de PC doorbreekt een hele nare trend, namelijk die van de slecht-speelbare Xbox 360 ports. Na games als Shadowrun en Lost Planet is het fijn om weer eens een port te spelen waar duidelijk tijd in is gestopt, een game die zich thuisvoelt op de PC om het zo maar eens te zeggen. Zoals iedereen wel bekend is Gears of War de game die de Xbox 360 groot heeft gemaakt, en nog steeds groot maakt. Niet alleen zijn er veel consoles verkocht puur en alleen voor deze game, ook online op Xbox Live blijft de game erg populair ondanks concurrentie van Halo 3.

De game speelt zich af op een kapotgeschoten planeet waar een gemeen stel aliens de boel over wil nemen. Als geroyeerde steroïdenjunkie word je bevrijd uit de lik en ga je samen met onder andere een oversize footballheld, een opgepompte poepnerd/zeikerd en een goede vriend (en mede-verslaafde) de strijd aan met deze Locust. De Locust houden zich schuil in tunnels in de aardbodem, en kunnen zich op die manier razensnel voortbewegen over de hele planeet. Als team ga je op zoek naar een manier om een kaart te maken van deze tunnels, zodat de Locust voor eens en altijd van de planeet geschoten kunnen worden.

Camera en cover
Het verhaal is dus niet erg origineel (een held tegen wil en dank, een desperate roep naar hulp, een vijand die onverslaanbaar lijkt, een tocht vol avonturen etcetera) maar dat maakt de gameplay meer dan goed. In tegenstelling tot de meeste shooters wordt Gears of War vanuit een derde persoon gespeeld, met een camera die net achter de schouder van jouw karakter hangt. En ook al lijkt dit triviaal, het is essentieel voor het spel en voor het gevoel van interactie met de omgeving. Waar in vele shooters de held een anonieme John Doe is, heeft de hoofdrolspeler hier niet alleen karakter (wat maar goed is ook omdat hij continue in beeld is), je ziet hem ook reageren op de wereld. Je ziet hem bloeden als een rund tijdens een kogel-barrage, je ziet hem worstelen met zijn gun als het herladen mis gaat (daar later meer over), je ziet hem de hoek om kijken als hij vanuit zijn cover wil schieten (ook hier later meer over). Juist de camera zorgt ervoor dat de actie niet meer anoniem is, maar iemand wordt aangedaan, je voelt je betrokken bij de actie en je leeft meer mee dan in andere games.


De derde-persoons camera is niet het enige wat Gears of War onderscheidt van menig andere shooter, ook het tempo van de game is compleet anders. Waar in veel normale FPS-games het een kwestie is van rondrennen en zo snel mogelijk vijanden een kogel door de kop boren is, is het in deze game essentieel dat je dekking zoekt. Het merendeel van de tijd zal je verscholen achter een muurtje zitten, wachtend op een moment om op te springen en een muur van vliegend lood af te vuren richting de vijand. Raak je per ongeluk in de buurt van enkele vijanden zonder dat je verschuild zit achter een muurtje, dan ga je in 90% van de gevallen genadeloos dood (of de moeilijkheidsgraad moet laag staan, dan wil je het nog wel eens overleven) en kan je een stuk van de game opnieuw spelen. In het begin is het even wennen, je bent natuurlijk gewend om vrij rond te lopen en te gaan en te staan waar je wilt. Maar zodra de \"flow\" van de game je in de vingers zit werkt het eigenlijk heel natuurlijk, dan is het \"uitroken\" van vijanden met behulp van een granaat de normaalste zaak van de wereld en vind je het vreemd dat het in andere games niet zo verwerkt zit. Het gebruik maken van de cover is namelijk kinderlijk eenvoudig, sta ergens in de buurt van een cover, druk op spatie en voila. Uit de cover komen kan op meerdere manieren, je kan natuurlijk eventjes overeind staan om te schieten, je kan echter ook over (lage) muurtjes klimmen, snel langs hoeken draaien of van cover naar cover kruip-rennen-pirouetten.