The Witcher

Het spel begint wanneer Geralt weer bij het hoofdkwartier van de Witchers is aangekomen. Iedereen daar blijkt blij verrast doordat Geralt niet zo heel lang geleden een kleine aanvaring had met de dood. Dit heeft tot gevolg gehad dat Geralt zijn geheugen grotendeels is kwijtgeraakt, ideaal dus om de onwetende speler te introduceren in de wereld die geschapen is door de Poolse schrijver Andrei Sapkowski. Anders dan bij andere fantasywerelden is de wereld van The Witcher niet bevolkt met norse doch blije dwergen en door zeeën van bloemen huppelende elfjes, deze wereld is rauwer, realistischer.
Zo is er geen liefde tussen de “elder races”, bestaande uit dwergen, gnomen en elven, en de mensen. Aan beide kanten is nogal wat racisme en als mutant staat Geralt hier precies tussen: niet gewaardeerd door de elven en dwergen die hem zien als mens, en niet door de mensen die hem maar een rare en angstaanjagende mutant vinden. Ja, het leven is zwaar als monsterjagende mutant.

Goed, wanneer Geralt dus weer bij het hoofdkwartier is aangekomen wordt deze al snel aangevallen door een stel bandieten, ondersteund door een demon-oproepende tovenaar, geen goede zaak dus. Al snel krijgt Geralt orders om de bandieten in mootjes te hakken, en dat kan hij als geen ander.
Dit gevecht is tevens de tutorial van het spel, hierin kom je te weten hoe je Geralt bestuurt, waarvoor potions dienen en hoe Geralt deze potions kan maken. Ook word je geïntroduceerd bij een aantal non-playable characters waarvan sommige later in het verhaal een prominente rol gaan spelen.

De omgevingen in het spel zijn erg indrukwekkend, zowel door de grafische pracht en de realistische aanpak. Hierbij bedoel ik dat de steden en dorpjes erg nauw aansluiten bij de historische middeleeuwse architectuur. Er zijn dus geen belachelijk grote tempels en andere onmogelijke maar indrukwekkende constructies.
Geralt komt het vaakst in de stad Vizima, die een aantal indrukwekkende buurten kent, onder andere een sloppenwijk en een buurt voor de rijke inwoners. Vizima komt goed over als grote (voor middeleeuwse begrippen) vestingstad met dikke muren, patrouilles van wachters en redelijk drukke straten. Een leuke toevoeging aan dit alles zijn de reacties van de NPC\'s op de aanwezige weer-effecten. Iedereen gaat schuilen bij het dichtstbijzijnde gebouw, ook klagen zij over het weer wat het geheel enigszins vertrouwd laat overkomen. De NPC\'s zelf zien er ook zeker niet onaardig uit, en zijn redelijk divers, ook al blijken er veel klonen rond te lopen.

Je kan het spel op twee verschillende manieren spelen: als 3rd person RPG of als isometrisch point-and-click spel. Als je meer het type bent dat de actie van dichtbij wil dirigeren dan is de 3rd person perspective het leukst voor jou. Hierin kijk je over de schouder van Geralt en bestuur je hem met de muis en keyboard combinatie zoals we gewend zijn in zoveel 3rd person perspective spellen.
Met een simpele druk op de knop kan je de camerapositie veranderen naar het meer klassieke isometrische camerastandpunt waarin je vanuit vogelvluchtperspectief op Geralt neerkijkt. Hierbij bestuur je Geralt voornamelijk met de muis, zoals het geval bij Baldur\'s Gate en Neverwinter Nights.
Qua gameplay maakt het kiezen van de camerasetting heel wat uit. Bij de over-the-shoulder cam kan je niet zien wat er achter Geralt gebeurt, je hebt zo veel minder overzicht maar je zit wel met je neus dicht op de actie. Isometrisch is meer voor de spelers die graag overzicht willen behouden (je ziet veel meer van een grotere afstand) en hun acties willen plannen voordat ze Geralt de strijd in sturen. Mijn keuze viel uiteindelijk op de over-the-shoulder camerasetting omdat ik zo vond dat de uiterst mooie omgevingen meer tot hun recht kwamen, je kan immers meer detail zien.