Hour of Victory

BBoelie
De tweede wereldoorlog is voor ons misschien wel de grootste gebeurtenis in de geschiedenis. Het is niet eens zo lang geleden en de impact van deze tijd van gruwelen heeft onze samenleving voor een groot deel gekneed tot wat het nu is. Deze grote invloed is nog steeds te merken in de media. Er komen veel films en boeken uit over de oorlog, maar vooral veel games spelen zich af in de tijd van Hitler. Menig gamer heeft al rondgelopen op de stranden tijdens D-Day, in de typische omgevingen van Afrika en dekking gezocht in een vervallen “boulangerie”. Doordat series als Call of Duty, Medal of Honor en Brothers in Arms alle belangrijke punten in de oorlog al besproken hebben begint er jammer genoeg verzadiging op te treden. Ten gevolge hiervan besloten de makers van Medal of Honor een ander pad in te slaan binnen de oorlog en hoorden wij ook pas geleden dat Call of Duty 4 een heel nieuw conflict bespreekt, dat nog eens fictief is ook. Hour of Victory speelt echter nog wel in op de welbekende lijn.

Hierdoor onderscheidt hij zich niet van een titel als “Call of Duty 3”, maar dit is geen toeval. HoV is door de ontwikkelaars namelijk gemaakt als ontwerp voor CoD 3, maar het ontwerp van een andere ontwikkelaar, Trayarch genaamd, werd gekozen. De mannen van NFusion besloten het er echter niet bij te laten zitten en ze stapten naar Midway, welke wel wat zag in een Call of Duty look-a-like. Deze instelling is enorm terug te zien in Hour of Victory die gewoon Call of Duty uitademt.

De makers van Hour of Victory benadrukten echter op hun persconferentie al dat ze een heel andere instelling navolgden met hun game. De game moest simpelweg wat roekelozer en simpeler spelen dan eerder uitgekomen titels en het zou op deze manier een eigen gevoel geven. Dit idee zie je vooral terug in de Duitsers die op je af komt rennen. Ze rushen in kleine groepjes naar je toe en vaak komt dit een beetje raar over. Ze spawnen namelijk op alle mogelijke plekken en vaak zijn de stromen een beetje erg onrealistisch. De gedachte “waar komen die vandaan?” spookte dan ook vaak door mijn hoofd. Hierdoor voelt de game erg als een achtbaanrit die behoorlijk chaotisch is. Vaak zit je dan ook in het wilde weg om je heen te zoeken omdat de radar je niet veel wijzer maakt. Dit gegeven doet jammer genoeg een hoop afbraak aan het zorgeloze gevoel in deze game.