Ninja Gaiden Sigma

Ik kan direct al vermelden dat Ninja Gaiden Sigma geen ordinaire port met een duurdere naam is geworden. Werkelijk alles heeft een flinke beurt gekregen om gebruik te maken van de nieuwe hardware die de game voortdrijft. Op een normale TV zie je al de verbeteringen aan kleine dingen, zoals vallende blaadjes, de effecten van opspattend water, maar pas op een HD(-ready) TV zie je dat deze editie duidelijk een sprong voorwaarts is ten opzichte van z\'n origineel. De kleuren zijn prachtig en helder, de animaties zijn enorm verfijnd en soms erg subtiel. Dankzij deze upgrade van de graphics-engine ademt de game nu nog meer sfeer uit dan de beide Xbox-edities, en komt de toch al puike art-style nog meer tot zijn recht.

Gelukkig is Ninja Gaiden Sigma niet alleen een grafische update geworden, ook de besturing is aangepast. Als je de game aan het spelen bent, speelt hij net iets fijner dan z\'n voorgangers. Het is vrij lastig om je vinger er op te leggen waar het verschil zit. Het zit hem in kleine subtiele verschillen die op het eerste oog niet eens op zouden vallen. Dit moet je als pluspunt zien, aangezien er bij de oorspronkelijke versies al weinig tot niets aan te merken viel op de controls. De strakke en directe controls zijn gelukkig gebleven, waardoor je controle hebt over vrijwel alle bewegingen en acties van het hoofdpersonage Ryu Hayabusa. Let op, niet het gevoel dat je controle hebt, je hebt daadwerkelijk controle over alles wat Ryu doet, op één puntje na. De knop om deuren en kisten te openen, om items op te pakken en om brieven te lezen, is dezelfde knop om aanvallen uit te voeren. Het is bijzonder vervelend om tijdens een gevecht Ryu ineens een deur te zien gebruiken, temeer omdat sommige kamers weer gereset worden als je er uit stapt. Dit betekent dat wanneer je weer binnen gaat, alle vijanden weer aanwezig zijn, met full health, terwijl jij toch al aardig aangeslagen bent.

Jammer genoeg is de camera ook hetzelfde gebleven. Meer dan eens neemt de camera een positie in waardoor je je vijanden uit het oog verliest, en met vijanden die je naar het leven staan met magie, pijl-en-boog en razendsnelle aanvallen is dat een gevoelig punt. De rechterpook beweegt de camera te langzaam om dit probleem handmatig te verhelpen, zeker als er vijf kerels op je in staan te hakken. Gelukkig heeft d game een automatische semi-lock-on functie, waarmee Ryu z\'n aanvallen op een vijand richt, in plaats van dat hij in de lucht staat te hakken omdat je zijn lichaam niet goed genoeg naar de vijand gedraaid had.
Behalve een nieuwe graphics-engine heeft Team Ninja ook dankbaar gebruik gemaakt van de SIXAXIS-controller: wanneer je de ninja-magie, ook bekend als Ninpo, besluit te gebruiken, kun je je controller schudden om de magische aanval extra krachtig te maken.

Ook de audiofielen kunnen aan hun trekken komen bij deze game. Het geluid is even subtiel als de animaties; als je er op let valt pas op hoe goed het is. De audio dringt nergens op de voorgrond, tenzij het moment daar om vraagt. Het betreden van een (mini-)boss-arena is een goed voorbeeld waar de muziek wat bombastischer en dramatischer wordt. Dit alles is puur en alleen ondersteunend voor de beleving van de game, en wordt vrijwel perfect uitgevoerd. Ook subtiele geluidseffecten als het piepen van de leren outfit van Ryu zijn bijzonder goed en effectief uitgevoerd.

De drie hoofdstukken met Rachel zijn erg leuk om te spelen en niet alleen vanwege mevrouw d\'r voorgevel. De gameplay-ervaring met Rachel is een totaal andere dan die van Ryu, ondanks dat het in basis ook hack & slash van de bovenste plank is. De controls zijn net zo soepel en strak als die van Ryu, maar ze voelt zwaarder en stugger aan in haar bewegingen. Dit klopt wel aardig met haar personage, aangezien de dame in kwestie een loodzware oorlogshamer meesjouwt. Ook het ontwerp van de levels laat duidelijk zien dat de ontwikkelaars niet zomaar een nieuw personage er bij gezet hebben, maar echt de gameplay doordacht hebben. Hoewel je dus aan vrijwel alles kan merken dat er veel aandacht aan deze nieuwe hooofdstukken is besteed, zijn ze echter eerder een best lekker toetje na een goddelijke maaltijd dan dat ze daadwerkelijk iets toevoegen. De reden hiervoor is dat drie hoofdstukken simpelweg te mager zijn en te weinig extra speeluren bieden om van een echte toevoeging te spreken.