UEFA Champions League 2006-2007

Tom (Pitom)
Misschien voel jij je als lezer een klein beetje in de zeik gezet. Vier keer een review van dezelfde game tegenkomen, weliswaar op andere platformen, gaat je als trouwe bezoeker van FOK!games nou eenmaal niet in de koude kleren zitten. Waarschijnlijk ben je er een beetje moedeloos van geworden en heb je deze link ook maar per toeval aangeklikt; gewoon een beetje controleverlies over de muis die je op deze uithoek van het internet heeft doen belanden. Maar nu je er toch bent kun je de review net zo goed even verder lezen, dan weet je ook nog eens of de Xbox 360-versie van UEFA Champions League 2006-2007 de moeite waard is.

Door vele gamers werd gevreesd dat deze game een vrijwel exacte kopie zou zijn van FIFA 07, zij het in een UEFA-jasje. Hierdoor zou op goedkope wijze nog een slaatje uit de Champions League zijn te slaan, zonder dat er daarvoor veel geld aan de ontwikkeling hoeft te worden gespendeerd. Bepaalde uitgevers zijn zeker niet vies van dergelijke strategieën. Deels is dit ook wel gebeurd, al was het maar omdat er in voetbal niet heel veel te variëren valt. De gameplay voelt dan ook aan als een wat subtiel verbeterde versie van FIFA 07. Dat betekent dat je lekker een balletje kunt trappen, met degelijke besturing en een realistisch bewegende bal. De voetbal heeft zijn eigen natuurkundige wetten en is dus meer dan louter een verlenging van de in balbezit zijnde speler, zoals het hoort bij hedendaagse voetbalgames. De potjes zijn dynamisch maar schieten daar tegelijkertijd niet te ver in door, waardoor ze dus niet te veel afwijken van de realiteit. Desondanks is er nog altijd ruimte voor verbetering. Met name de kunstmatige intelligentie, zowel die van je medespelers als je tegenstanders, kent nogal wat dubieuze momenten en had dus best nog wel wat ‘finetuning’ kunnen gebruiken.

De graphics en het geluid zijn hun niveau van een halfjaar geleden nauwelijks ontstegen, je zou zelfs van een lichte achteruitgang kunnen spreken. De soundtrack biedt weinig bijzonders maar is wel deugdelijk, de grootste teleurstelling is eigenlijk het commentaar. Deze klinkt weliswaar goed en professioneel, maar treedt erg vaak in herhaling (een bekend euvel) en loopt net wat te vaak achter de feiten aan. Kloppen doen de Britsklinkende op- en aanmerkingen overigens wel, waardoor de minpuntjes door de wat minder kritische persoon gemakkelijk voor lief zijn te nemen. De graphics zien er over het algemeen prima uit en laten levendige stadions zien, gevuld met 22 voetballers die best wel op hun echtbestaande evenbeelden lijken. Het is alleen zo jammer dat de spelers er van dichtbij bijlopen alsof ze de avond voor de wedstrijd zijn uitgewoond door Mr. T.