Rayman Raving Rabbids

Het verhaal

In Rayman Raving Rabbids speel je Rayman, die door eerdergenoemde konijntjes is ontvoerd en als gladiator in een arena opdrachten moet vervullen. Deze opdrachten zijn verdeeld over dagen waarin je in je cel zit. Als je voor de eerste keer opdrachten gaat doen wordt je uitgejoeld door de konijnen en is je cel niets meer dan een grijze, kale aangelegenheid: een deprimerende bedoening dus. Echter, als je meer en meer dagen volbrengt, wordt je cel steeds mooier en krijg je beschikking over steeds meer dingen om te doen. Zo heb je een klerenkast waar je je outfit naar wens kunt aanpassen en samenstellen, een jukebox waar je liedjes op kan draaien die je unlockt hebt, en kun je op het toilet nadenken over wat je die dag allemaal hebt gedaan, in de zin van dat je hier eerder gespeelde games nogmaals kunt spelen.

Dagen uitzitten in de cel

Een dag zelf bestaat uit een viertal opdrachten die je moet vervullen, waarvan standaard één een dansopdracht is, in mijn ogen de meest leuke en constante minigame van het spel. Deze dansgame werkt als volgt: naast Rayman zijn twee kleine cirkels op de grond, en van beide zijkanten komen konijnen aan. Door met je nunchuck of je Wiimote naar beneden te bewegen op het moment dat de konijnen op de cirkel zijn, krijg je punten. Aangezien er regelmatig ontzettend veel konijnen in het spel zijn en je goed naar het ritme van de muziek moet luisteren om niet in verwarring te raken van al die witte konijnen op je scherm, kost het wat tijd & moeite om dit te doorgronden, maar het biedt daarna zeker een leuke uitdaging. Eén van de vier opdrachten is dus een dansopdracht, de overige drie opdrachten verschillen tussen allerlei andere minigames die vaak ontzettend leuk zijn uitgevoerd (hier ga ik zodadelijk verder op in). Heb je alle vier de opdrachten succesvol vervuld, dan mag je de eindopdracht doen, die je vervolgens een wc-ontstopper oplevert als je hem volbrengt. Is dit je gelukt, dan wordt je terug naar je cel gebracht (gegooid), en kan je er voor kiezen om nog een dag met opdrachten te vervullen of je bezig te houden met eerdergenoemde bezigheden in de cel.

De opdrachten zijn verdeeld over vijftien dagen, wat betekent dat er 75 minigames te spelen zijn, waarvan 15 danslevels. Sommige minigames worden opnieuw gebruikt in een iets andere vorm, maar gelukkig komt dit niet heel erg vaak voor. De lengte van een minigame varieert tussen de 10 seconden en vijf minuten, waarbij zeker de danslevels, maar ook de FPS-levels (met je ontstopper op konijnen schieten), behoorlijk lang duren. Speel je dit spel in een rustig tempo, en haal je af en toe een minigame niet (sommigen vereisen behoorlijk wat oefening), dan ben je met een uur of vijf á zes klaar met de singeplayermodus van Rayman Raving Rabbids. De fun moet dan echter pas beginnen, want door minigames uit te spelen in de singleplayer unlock je ze in de multiplayer \"score mode\". Nu kan je met vrienden de minigames nogmaals spelen en proberen hoge scores te halen waarmee je punten kan verdienen. Deze punten unlocken vervolgens weer bonussen zoals de welbekende \"Bunnies don\'t....\" filpmjes, maar ook interessant artwork.

Multiplayer

Het leukste aan de score mode is het tegen of met vrienden spelen, aangezien de multiplayer echt doldwaze hilariteit is. Om de beurt koeslingeren door de Wiimote te bewegen als een lasso boven je hoofd, een Superman-bunny lanceren vanaf een pomplorrie door zo hard mogelijk je Wiimote en nunchack afwisselend omhoog en omlaag te bewegen, of zo lang mogelijk de wormen uit de tanden van een bunny met tandproblemen te trekken voordat ze de tanden verrotten: het is allemaal hilarisch. De konijnen zijn altijd even geschift en hebben de meest debiele pakjes aan, de settings zijn erg leuk uitgevoerd in het thema dat ze moeten representeren (kerkhof, strand, wilde Westen), en de rol die muziek speelt in veel van de minigames werkt ook erg goed. De graphics zijn dan wel niet te vergelijken met een Xbox 360, toch ziet het spel er erg goed uit: weinig kartels in de graphics (iets waar ik me regelmatig aan ergerde op de PS2), goede uitwerking van de figuren, en alles past gewoon geweldig bij de absurditeit van het spel zelf. Zoals gezegd speelt ook muziek een grote rol (afgezien van de danslevels): veel van de spellen maken op de één of andere manier gebruik van muziek (zoals vijf konijnen op het strand die allemaal een ander geluid maken, en waarbij je de aangegeven volgorde moet nadoen door op ze te klikken). Het klinkt misschien erg suf om het zo droog te lezen, maar de consistente stijl en de knotsgekke minigames maken dit spel tot een geweldige ervaring waarbij je regelmatig van de bank rolt. Elke keer weet het spel je weer te verbazen met nieuwe absurditeiten en geschifte minigames, en door de droge humor en de vele \"WHAAAAAAAAAA\"s van de konijnen is het moeilijk niet lol te hebben in wat je doet, wát je ook doet.