Battlestations: Midway
De laatste tijd hebben we veel te maken met hybride games, men mixt elementen uit verschillende genres om tot iets nieuws en verfrissends te komen. Eén van de populairste combinaties is die van actie en real-time strategy. Battlestations: Midway, een nieuwe game van Eidos Interactive, combineert dan ook deze twee elementen. Battlestations: Midway neemt je mee naar, zoals de titel al impliceert, de stille oceaan ten tijde van de Tweede Wereldoorlog. Japan was in een hevige strijd verwikkeld met de Verenigde Staten, een strijd die door de aard van het oorlogsgebied voornamelijk op zee en op kleine eilandjes werd uitgevochten. In Battlestations: Midway krijg jij de kans om leiding te geven aan delen van de Amerikaanse vloot en om deel te nemen aan historische veldslagen zoals vanzelfsprekend de slag om Midway en de verdediging van Pearl Harbour.
Gameplay
Zoals gezegd krijg je het bevel over een deel van de Amerikaanse vloot, het betreft hier alles van kruisers tot vliegdekschepen tot zelfs kleine vliegvelden op eilandjes. Deze vloot kun je op meerdere manieren besturen. Allereerst heb je de mogelijkheid om via een 2D strategische map je eenheden te verplaatsen of ze aan te laten vallen. Dit doe je door op de map een eenheid, weergegeven door een icoon, te selecteren en simpelweg te klikken waar het heen moet. Deze modus bied je niet echt veel vrijheid in het aantal mogelijkheden dat je hebt, maar in ruil daarvoor krijg je wel veel overzicht terug. Desondanks had ik graag meer commando’s tot mijn beschikking gehad in deze view.
De andere mogelijkheid is waar het actie-element terugkomt. In deze modus krijg je de directe controle over de unit die je geselecteerd hebt, een selectie die overigens plaats vindt door gewoon door de units heen te bladeren. Hier kun je veel meer met de specifieke units dan in de strategische map view, zo kun je hier het gedrag van de AI van de unit instellen. Wil je bijvoorbeeld dat een schip uit zichzelf richting de vijand kan koersen zonder dat jij daarvoor bevel hoeft te geven, dan kun je dat hier instellen. Ook kun je vanuit dit scherm bijvoorbeeld squadrons vliegtuigen laten opstijgen van vliegvelden of vliegdekschepen. En is je schip bijvoorbeeld getroffen door een torpedo dan kun je vanuit dit scherm toegang verkrijgen tot het reparatie scherm. Vanuit dit reparatiescherm kun je dan opdracht geven aan reparatieteams om zich te concentreren op bepaalde vlakken van het schip, zoals het blussen van een brand of het repareren van de wapens.
Zoals gezegd komt hier echter ook het actie-element terug, je kunt namelijk de directe controle overnemen van de AI en bijvoorbeeld zelf varen met een schip en schieten op de vijand of strafing runs maken in een vliegtuig. Deze modus maakt de game een stuk leuker om te spelen, met name de vliegtuigen direct besturen is zeer vermakelijk. Het nadeel is echter dat je er dermate door wordt afgeleid dat je geen aandacht meer kunt besteden aan de rest van het strijdveld, wat de mogelijkheid veelal onpraktisch maakt. Makkelijker was het geweest als men in ieder geval melding zou geven wanneer iets significants gebeurt, al is het slechts door een klein zinnetje linksboven in beeld.
Het probleem komt dan ook neer op dat er gewoon te veel te doen is, men had beter een keuze kunnen maken voor ofwel actie ofwel strategie. De originele ontwikkelaar Mithis, bekend van het goed ontvangen Nexus: The Jupiter Incident, had beter Battlestations: Midway ook meer die richting uit kunnen sturen. Dat wil zeggen een game waarin je nog steeds meerdere eenheden tot je beschikking hebt maar de keuzes die je maakt wat betreft die eenheden enkel tactisch zijn. Wat voor wapens ze gebruiken, of ze een ondersteunden of aanvallende rol aannemen et cetera. Aan de andere kant had men ook kunnen gaan voor een actiegame waarbij je deel uitmaakt van de pacifische vloot, en men had de speler dan taken kunnen geven als het escorteren van een konvooi met een kruiser of om de Japanse vliegdekschepen uit te schakelen met brandbommen. Het is spijtig dat men niet voor één van de twee richtingen is gegaan, soms is het namelijk helemaal niet beter om meer mogelijkheden toe te voegen, een goede designer weet ook wanneer hij wat weg moet laten.