F.E.A.R.

Maarten (kepler)
Kleine meisjes en uit elkaar vallende geestverschijningen. Dit zijn nou niet echt de dingen die je verwacht in een First Person Shooter, maar bij FEAR zijn het \'normale\' verschijningen. Meer dan een jaar geleden verscheen de game voor de PC en een hoop reviewers waren erg enthousiast, FOK!games gaf de game zelfs een 86%. Om nog meer mensen te laten genieten van de game is hij ook uitgekomen op de Xbox 360 en staat hij in de planning voor de PS3. In deze review zal de Xbox 360-versie besproken worden.

In het menu heb je een aantal opties om uit te kiezen: Campaign, Instant Action en Xbox Live. De campaign is waar het hele spel om draait en jouw doel als First Encounter Assault Recon (gespecialiseerd in paranormale verschijningen) is om Paxton Fettel op te sporen. Hij is de persoon waar het verhaal om draait en hij schijnt ook de oorzaak te zijn van de gruwelijke moordzaken die je tegenkomt, maar ook van de spookachtige verschijningen die je vaak tegenkomt. Het verhaal wordt vooral verteld door voicemail berichten die je kunt afluisteren via telefoons in het spel en data die je van laptops kunt downloaden. Zo af en toe kom je ook burgers tegen die jou willen helpen of die juist jouw hulp nodig hebben. Het verhaal in het spel is net leuk genoeg om het interessant te houden, maar verwacht geen diepgaand verhaal met goede plotwendingen en verschillende verhaallijnen.

FEAR is zoals eerder gezegd geen standaard FPS en dat is vooral te merken aan de griezelige flashback die je krijgt, of de kleine meisjes die in het niets verdwijnen. Vooral in het begin loop je soms met kippevel rond omdat het meisje opeens voor je neus staat als je een trap op klimt, of een geest die bewegingloos achter het raam naar je staat te staren. Schieten helpt niet tegen deze mensen, maar wel tegen de andere vijanden in het spel. Wanneer je de \'echte\' vijanden tegenkomt verandert het spel weer in een echte FPS zoals we die gewend zijn, maar dan eentje die een stukje beter is.

Het eerste wat opvalt is de intelligentie van de vijanden. Ze komen niet zomaar dom op je afrennen als een Al Queda-terrorist, maar ze proberen je echt in te sluiten. Wanneer jij de doorgang verspert door genadeloos te blijven vuren dan zullen ze een andere weg zoeken om jou te pakken te krijgen. Meerdere malen was ik een tegenstander kwijt na een intensief vuurgevecht; je weet dan zeker dat er nog iemand in de buurt is, maar je hebt geen idee waar hij gebleven is en of hij nog op jou aan het jagen is. Vaak staat de vijand ergens verscholen achter een muurtje, maar vaak genoeg verschijnt hij opeens achter je en word je doorzeefd door kogels.