The Godfather

Roy 08-10-2006 00:01

Lang heb ik zitten denken over hoe ik deze review zou gaan beginnen; begin ik over de film waarop de game gebaseerd is, begin ik over vergelijkbare games als Saint�s Row of begin ik over het feit dat de �next-gen�versie van multiplatformgames soms niet veel verschillen van de �gewone� (lees Xbox en PS2) versies? Het zijn namelijk drie onderwerpen waarover ik het in deze review onder andere wil hebben.

Het is uiteindelijk de film geworden, d� reden dat ik deze game �berhaupt wilde spelen, ondanks dat een aantal mensen dit mij afraadden. The Godfather is volgens velen ��n van de beste films allertijden en ik deel die mening waarbij ik vooral de personages, de muziek en de setting extreem geweldig vind. Er zijn maar weinig films waarbij ik zo naar binnen werd gezogen als The Godfather (en de twee sequels). Deze Godfather-game is op de trilogie gebaseerd, maar heeft wel een eigen verhaallijn en eigen opdrachten. Een aantal zaken uit de film komen terug (zoals bijvoorbeeld de aanslag op de Don) maar het personage dat je speelt is niet uit ��n van de films.

Het uiteindelijke doel van de game is om z�lf Don (hoofd van de familie) te worden en zoals gebruikelijk begin je onderaan. Via allerlei klusjes verdien je meer en meer respect en met meer respect komt meer macht. De klusjes die je kunt doen vari�ren van het afpersen van winkels tot het kraken van kluizen en van het doden van mensen tot het overvallen van trucks met drugs. * Hiermee komen we meteen bij het genre van de game; een free roaming action adventure shooter met autootjes waarbij je zelf je kleding bepaalt (ook wel GTA-kloon genoemd). Je kan in de hele stad rondlopen en overal is wel iets te doen, buiten de verhaalmissies om. Deze activiteiten worden op de plattegrond aangeduid met allemaal verschillende icoontjes. Helaas werkt de plattegrond niet zoals in Saint�s Row: hij is veel statischer, ietwat onduidelijk en je kunt ook geen waypoints op de map neerzetten (GPS was in de jaren �20 ook nog niet beschikbaar in NYC). Iets wat w�l goed is aan de map is dat je targets (personen die je moet omleggen) aangegeven staan, je hoeft ze dus niet te zoeken, maar je kan er simpelweg naar toe rijden.

Op het moment dat je de eerste paar missies hebt gedaan krijg je wat meer vrijheid en dan kun je wat meer de stad gaan verkennen. Het eerste dat opvalt, iets dat eigenlijk al opvalt zodra je de game opstart, is de sfeer. Die is namelijk zo goed als 100% overgezet vanaf de film, de muziek, de uitstraling, de personages, alles klopt en binnen een paar tellen ben je in de wereld van The Godfather ondergedompeld. Vooral de muziek is in deze game kippenvel-opwekkend goed.

*_{een uitgebreide beschrijving van deze klusjes kun je vinden in de PS2 review van The Godfather}