The Elder Scrolls IV: Oblivion
Bij het starten van de game kom je terecht in een ongekend uitgebreide character-editor. Je personage is volledig naar eigen wens aan te passen. Zo paste ik mijn Breton aan naar een altijd nors kijkende albino en zijn er genoeg mensen die zichzelf bewust of onbewust nagemaakt hebben. De verschillende rassen voor je personage waar je uit kunt kiezen zijn Orcs, Bretons, Imperials, Redguards, Nords, High-elves, Dark-elves, Wood-elves, Argonians en Khajit. Elk ras heeft z\'n eigen voor- en nadelen. Zo zijn de Orcs sterk in het vechten met zware wapens en zijn de Argonians immuun voor gif en kunnen ze onder water ademen.
De nieuwste mode in Cyrodiil :\')
Traditiegetrouw begin je ook in The Elder Scrolls IV weer als gevangene, dit maal ben je om onbekende redenen aan het rotten in een verloederde cel ergens bij de Imperial City. En ook hier weer begin je als 20-60 jarige (afhankelijk van wat je gedaan hebt bij character creation) zonder noemenswaardige vaardigheden. Je kans om te ontsnappen komt wanneer de keizer en zijn persoonlijke bewakers (de Blades) door je cel komen om de geniaal geplaatste geheime gang daarbinnen te gebruiken. Dit leidt de tutorial evenals de verhaallijn in.
Wanneer je eenmaal eindelijk uit het enorme gangenstelsel ontsnapt bent ontvouwt zich een ongekend grote en beeldschone wereld voor je ogen. Een wereld vol pittoreske dorpjes, rondlopende dieren, mensen die hun dagelijkse ronde doen en nog veel, veel meer. In deze gigantische wereld ben je vrij om te doen en laten wat je wil, mocht je zin hebben om de hoofdverhaallijn van de game te volgen dan kan dat. Maar heb je zoals ondergetekende geen interesse daarin dan kun je je gerust tientallen uren vermaken met sidequests, kerkers verspreid door het land heen of gewoon het verkennen en bezichtigen van de wereld.
Zo besteedde ik het eerste uur van mijn spelen aan het te voet verkennen van de wereld, iets wat niet bepaald snel ging, totdat ik op een weggetje een eindje van de Imperial City af een soldaat op patrouille zag die net afgestapt was van zijn ros om een struikrover een pak slaag te geven. Omdat het duidelijk was dat de zwaar bepantserde soldaat met gemak de struikrover zou weten te verslaan pakte ik vast een wapen en selecteerde ik mijn \'flare\' spreuk. Toen hij uiteindelijk de struikrover had verslagen trok ik ten strijde tegen de verzwakte soldaat. Na een makkelijk gevecht besloot ik eens te kijken wat onze soldaat allemaal bij zich had. Niet verwonderlijk liep ik een minuut later volledig in imperial armour en met een enorm zwaard en schild richting zijn paard om mijn weg daarmee te vervolgen.
Enige tijd later kwam ik langs de weg een kleine taveerne tegen, ik besloot af te stappen en te kijken of er wat te doen viel. Eenmaal binnen bleek mijn geluk echter gekeerd, want aan een tafel zaten drie imperial guards die al het nieuws van de aanval op hun kameraad hadden gekregen. Omdat tegen drie guards vechten me zo vroeg in de game geen goed plan leek en de boete die ik zou moeten betalen te hoog was besloot ik me maar te laten arresteren en weer terug te gaan naar een cel. Dit maal kwam ik tot mijn verrassing niet terecht in een cel in de vlakbij gelegen Imperial City maar werd ik wakker in een cel in het verre noorden, in een besneeuwd stadje genaamd Bruma. De celmaat van mij aldaar snauwde me direct al af en het duurde dan ook niet lang voordat hij een vuurbal mocht eten.
Na 88 dagen cel mocht ik dan eindelijk mijn cel verlaten om in en rond Bruma mijn eerste quests te doen, waarvan eentje niet te doen was omdat ik moest praten met iemand die in de cel zat, iemand die op mysterieuze wijze was overleden.