Shrek Superslam

Shrek is natuurlijk al jaren een fenomeen. En dan hebben we het vooral over de grote, groene ogre op het grote, witte doek. Omtrent de films van Shrek is het al een tijdje stil. Hoewel het derde deel wel in de planning staat, zullen we het voorlopig nog even met de games moeten doen. Overigens iets waar geen gebrek aan is. Activision, die de rechten heeft voor de ontwikkeling van de games, heeft in de afgelopen jaren zeker vier Shrek games uitgebracht, waarvan Superslam het laatste deel is.

Shrek Superslam is een 3D melee game met in de hoofdrollen al je favoriete karakters uit de films. Donkey, Fiona, Prince Charming, Puss in Boots, The Black Knight, Gingerbread Man … noem ze maar op. Helaas had ik de twijfelachtige eer de Nederlandstalige versie van het spel te mogen reviewen waardoor je wat rare namen krijgt als Peperkoekenmannetje en Droomprins. Ook hier viel wel doorheen te kijken, hoewel het Nederlandse commentaar wel erg irritant wordt op den duur.
Het spel bevat heel duidelijk elementen uit spellen als Super Smash Brothers, een fijne button smasher dus. Het spel is vanwege de eenvoudige controls en gameplay duidelijk ontwikkeld voor het wat jongere publiek. Iets waar ze zeker wel in zijn geslaagd als ik mijn buurjongetjes moet geloven.

Je beschikt over drie verschillende singleplayermodi. Je kunt de Storymode of Mega Challengemode (Mega Uitdaging voor ons boeren) spelen als je meer careergericht bent of de Meleemode (Strijdgewoel) als je meer voor de lol gaat.
De Storymode stelt op zich niet zo veel voor. Je speelt een aantal battles die een beetje worden aangekleed met een filmpje om de toch wel grappige context over te brengen. De Storymode bestaat uit acht stages waar je in ongeveer een half uurtje wel doorheen wandelt.
Als je deze wel gezien hebt kun je de Mega Challenge gaan spelen. Deze modus is in een jasje van een soort bordspel gehuld, waarbij je iedere keer als je een bepaalde challenge voltooid hebt een plekje opschuift. De challenges bestaan uit een vrij groot aantal gevarieerde minigames zoals de Gelaarsde Kat die 45 seconden een bepaald object van de tegenstander vandaan moet houden, een paar battles achter elkaar winnen of simpel weg meer klappen uitdelen dan de tegenstander. Dit is een leuke optie die wel voor wat vermaak kan zorgen, maar geen geldige reden om het spel aan te schaffen. Of je moet van uitsluitend veel lolligheid in je eentje houden.
De Strijdgewoelmode is het leukst om met wat vrienden te spelen. Dit is in feite gewoon de Meleemode zoals we die ook kennen uit Super Mario Bros. Je kiest een karakter en gaat gewoon een paar minuten button-Slammen. Overigens lijkt dit soms wel een beetje krap te worden in de beschikbare levels als je hier met zijn allen tegelijk bezig bent en moet zoeken om je eigen karakter terug te vinden.

De multiplayer kan op zich nog wel voor wat vermaak zorgen. Deze is zeker leuk als je een beetje in een melige bui bent en gewoon lekker wilt knallen. Met potjes die hooguit twee minuten duren, zit er een hoog verloop in het spel wat er voor zorgt dat het niet echt snel gaat vervelen. De King of the Hill (Heuvelkoning) optie is ook wel leuk; hierbij moet je gewoon proberen zo lang mogelijk op de heuvel te blijven. Simpel verhaal. Ik zeg niet dat je hier nou uren zoet mee bent, maar voor een uurtje vermaak is deze erg fijn.