TrackMania Sunrise

Jeroen (washandje)
In de game zitten drie omgevingen: eiland, kust en baai. Bij deze omgevingen horen respectievelijk een racewagen, een roadster en een 4x4. Om maar met de deur in huis te vallen; als je dit spel voor het eerst speelt, voelen alle drie de voertuigen even raar en onwennig aan. Echter, als er weer een aantal uren overheen zijn gegaan ben je dit weer totaal vergeten. De auto\'s sturen allemaal zo anders, dat er als het ware een soort karakter in de wagens komt te zitten. Ook al sturen ze niet zo fijn, je leert er mee leven. Je hebt bijvoorbeeld de roadster, die heel langzaam stuurt. Dit is in eerste instantie ongelooflijk vervelend, maar als je een aantal races verder bent, vind je dat niet meer erg. De races met de roadster worden eigenlijk een soort puzzels; wanneer stuur ik in en hoe hard moet ik gaan. Heel anders is dat op het eiland. Hier gaat alles om snelheid en heb je helemaal geen tijd om na te denken over bochten en de zin van het leven. Dit is recht toe recht aan racen, alleen dan met wat extra foefjes, zoals loopings, enorme jumps en half-pipes. De 4x4 is zeer wendbaar en komt bijna altijd weer op vier wielen terecht. Daarom is deze ideaal voor extreme stunts dwars door de stad.
De soundtrack is erg goed. Er zit voor iedereen wel wat bij: R&B, dance, rock, enzovoorts. De graphics daarentegen zijn niet echt om over naar huis te schrijven. Alles ziet er in principe best goed uit en omgevingen zijn vrij gedetailleerd, maar het is niet hoogstaand.

Single Player

De singleplayer-modus is heel aardig en wordt bovendien vrij pittig. Je kan kiezen uit vier varianten: race, platform, puzzle en crazy. In race moet je racen tegen drie computergestuurde tegenstanders, waar je overigens recht doorheen kan rijden, die allemaal een medaille voorstellen. Als je bijvoorbeeld eerder de finish haalt dan de zilveren auto heb je een zilveren medaille verdiend. Door zilver te halen kan je door naar het volgende circuit, maar de echte uitdaging is natuurlijk om die gouden plak binnen te slepen of zelfs het developersrecord te verbeteren. In platform is er geen tijdslimiet. Je moet proberen om met zo min mogelijk respawns naar het laatste checkpoint de finish te halen. Dit klinkt makkelijker dan het daadwerkelijk is. Tracks zijn vaak zo opgezet dat je bijvoorbeeld precies genoeg moet remmen of gas geven in de lucht (ja, ook dat heeft effect) of je moet jumps schuin nemen.
De puzzle-mode is een goede kans om eens bekend te raken met de track-editor. Je krijgt een start, een finish en een stel checkpoints op vastgestelde plaatsen en jij moet daaromheen met bepaalde stukken weg een track bouwen. Vervolgens moet je dan binnen een bepaalde tijd over de track racen om nog zo\'n felbegeerde medaille binnen te slepen. In crazy word je, zoals de naam al doet vermoeden, behoorlijk crazy. Je racet tegen vijftien computergestuurde ghosts, waarvan er elk rondje één verandert in je eigen laatste lap. Dit is een erg leuke manier om je eigen tijden bij te schaven, aangezien je precies kan zien wat je fout deed in het vorige rondje. Eigenlijk is dat het grote verhaal van de singleplayer-mode. Telkens weer tienden van de tijd af zien te krijgen. Hoewel de singleplayer een leuke ervaring is, is er te vaak een gevoel van trial-and-error aanwezig. Op een gemiddeld niveau ben je al snel in het spel soms een half uur bezig om die ene gouden plak in de wacht te slepen.