Spider-Man 2

Roy
In tegenstelling tot Spider-Man 2 op de thuisconsoles is de Nintendo DS versie een zijdelings-scrollende game. De achtergronden zijn in 3D en zien er prima uit, maar de gameplay is gewoon 2D. Het lijkt wat dat betreft een beetje op Viewtiful Joe, al heeft Joe natuurlijk een heel aparte grafische stijl.

Omdat deze Spider-Man dus geen 3D gameplay heeft zal ik het verder ook maar niet gaan vergelijken met de consoleversies, het is een compleet ander soort spel. Je zou deze versie eerder kunnen vergelijken met games als Double Dragon of Final Fight: loop van links naar rechts en versla alle badguys die je tegenkomt. Het vechten is erg basic, je kan schoppen, slaan en een special move doen. Je hebt echter maar de mogelijkheid om één special move te gebruiken. Het gewone vechten werkt prima maar een special move gebruiken niet. Je moet namelijk eerst de gewenste special move kiezen via het Touch!scherm. Zodra je er één geselecteerd hebt is dat de special move die je kan gebruiken door op R te drukken. Wil je wisselen dan moet je eerst een andere move kiezen. Dit werkt erg omslachtig, zeker in het heetst van de strijd. De mogelijkheid van Spidey om zijn \'spider-sense\' te gebruiken werkt ook niet goed. Op een moment van gevaar kun je op L drukken om de game even in slow motion te spelen. Je kan nu bijvoorbeeld makkelijker kogels ontwijken. Het probleem bij het spider-sense is echter dat het te traag reageert: je bent vaak net te laat waardoor je de kogel niet kan ontwijken maar Spidey in slow motion ziet pijnlijden.

Het leuke aan Spider-Man 2 is dat je lekker kan web-slingeren door de levels. Je swingt heen en weer en gaat een stuk sneller door de levels heen dan wanneer je gewoon loopt. Je zal soms ook echt wel moeten slingeren omdat er een tijdslimiet zit in bepaalde levels en af en toe is deze zo bizar krap dat je erg gefrustreerd raakt daardoor. Een ander vervelend punt van de game is dat het enorm eentonig is en de vijanden in een level steeds dezelfde zijn.

Nu lijkt het alsof Spider-Man 2 alleen maar slecht is, dit is echter niet zo. Naast de eerder genoemde goede graphics met bijbehorend leveldesign kent Spider-Man 2 ook fantastische tussenfilmpjes die rechtstreeks uit de film komen (dit belooft veel goeds voor Nintendo\'s movieplayer, de Play-Yan). De game volgt in principe ook het verhaal van de film, maar heel losjes; het is meer een aaneenschakeling van losse missies dan dat er echt een verhaal verteld wordt.

Verder zijn ook de puzzeltjes die je af en toe moet doen met behulp van het Touch!scherm best aardig gevonden (het hadden er echter veel meer moeten zijn om de game afwisselend en interessant te houden) en is het spel best groot (16 chapters met naast de gewone opdrachten ook subquests voor extra punten).