Mario 64 DS

Alex (Lexie)
Ahh, memories, sweet sweet memories. Vroegah, toen de gabbers nog strak stonden en gothics alleen voorkwamen in horrorfilms kocht ik een N64. De enige logische keuze als game om mee te starten was natuurlijk Mario 64. Alom geprezen en gerespecteerd kon ik niet om deze game heen. En wat voor een game was het! Zoals Super Mario Bros. gezien wordt als de Godfather aller 2D-platformers, zo wordt Mario 64 beschouwd als de Godfather der 3D-platformers. Voor de eerste keer was het mogelijk om een uitgebreide wereld te verkennen zonder dimensionale beperkingen. Uren heb ik deze game gespeeld, totdat ik ieder hoekje gezien, ieder muntje gepakt en alle sterren gevonden had. Daarna ging ik nog vaak terug, gewoon, om nog een keertje van de Peach Slide af te gaan of om nog een keertje lekker te surfen op een schild in Bob-Omb battlefield. Sceptisch was ik dan ook toen ik hoorde dat Mario 64 opnieuw zou worden uitgebracht, maar nu met twee schermpjes en vier karakters. Hmm, dit rook naar een ordinaire port van een goddelijk spel om zo de muntjes uit de zakken van de Mario-fans te kloppen.


Het introscherm, waar al meteen met het touchscreen gepronkt wordt.

Same old, same old
De opzet van de game is nog steeds hetzelfde: je moet sterren verzamelen om daarmee de deuren in het kasteel van Princess Peach te kunnen openen. Achter deze deuren bevinden zich schilderijen waar je in kunt springen om naar een level te gaan. Heb je genoeg sterren verzameld dan mag je het bowserlevel betreden alwaar een sleutel te verdienen valt waarmee je nieuwe gebieden van het kasteel kunt openen.
Er zijn geen noemenswaardige nieuwe levels toegevoegd aan de game. Twee kleine extra levels zijn toegevoegd waarin je vijf zilveren sterren moet verzamelen om een gouden ster te kunnen innen. Het is niet zo dat deze levels volledige levels zijn waarin zeven gouden sterren te vinden zijn, zoals in de echte levels het geval is. Daarnaast zijn Mario, Luigi en Wario (die toegevoegd zijn aan de game, zie het blokje over nieuwe karakters) ieder in een eigen, nieuw level verstopt waar je ook nog twee sterren kunt verdienen. Alhoewel deze minilevels een leuke uitbreiding zijn rechtvaardigen ze niet de aankoop van deze game als je Mario 64 al in je bezit hebt.


Daar zijn ze dan, de helden van Mushroom Kingdom!

Grafische update
De graphics zijn wel flink opgefrist. De glazen zijn eindelijk eens goed gewassen en de waas die altijd over N64-games hing is opgetrokken en alles is een stuk helderder en scherper. De karakters zijn ook sterk verbeterd, de models zijn een stuk gedetailleerder geworden: de Mario (en andere karakters) in deze game lijkt veel meer op de Super Mario Sunshine versie dan op de Mario64-versie. Een hele vooruitgang, omdat volgens de huidige maatstaven de oude Mario er erg ouderwets en knullig uitziet. In vergelijking met de karakters in Mario 64 DS verbleekt Mario uit de N64-versie tot een zielig hoopje pixels.
Het touchscreen laat echter niet veel bijzonders zien en wordt op grafisch gebied vooral gebruikt als kaartje en om de camera te besturen. Het kaartje kan af en toe wel handig zijn om sterren of muntjes op te sporen maar Mario 64 liet zien dat je prima zonder kunt.



De originele Mario 64: het aantal polygonen is op twintig handen te tellen.