The Getaway: Black Monday

Black Monday gaat verder op die lijn en bevat dan ook veel overeenkomsten met het eerste deel. Ook dit deel bevat weer talloze tussenfilmpjes en wordt er veel, heel veel gescholden. Het is jammer dat de scripting zo desperaat met een ‘volwassen’ uiterlijk in het achterhoofd opgesteld lijkt te zijn, aangezien de game daardoor juist minder ‘volwassen’ aandoet voor mensen die de puberjaren en het bijbehorende taboe op scheldwoorden achter zich gelaten hebben. De dialogen zijn veelal gesproken in een Londens accent en vallen op vanwege de wijze waarop er ad rem op elkaar gereageerd wordt. Ze lijken daarbij rechtstreeks uit de film Snatch te komen en toveren een glimlach van herkenning op het gezicht.

Hier houden de overeenkomsten echter niet op. Guy Ritchie is bekend geworden met een stijl waarin meerdere personages en verhaallijnen in de film bijeenkomen en zo gaat dat ook in Black Monday. De game bevat namelijk drie karakters, waarvan de twee hoofdkarakters een politieagent (Sergeant Mitchell) en een oud-bokser (Eddy O’Conner) zijn. Het laatste karakter is de dievegge Sam, die slechts kort haar gezicht laat zien. Gedurende de game heb je als speler afwisselend de controle over alle drie de karakters en ondanks dat ze elkaar niet kennen, zijn de verhaallijnen met elkaar verbonden. Zo speel je eerst met politieagent Mitchell en tijdens een van de missies ontdek je een verminkt lijk. Op dat moment denk je er weinig van maar wanneer je een karakterswitch maakt naar oud-bokser Eddy O’Conner (je gaat dan terug in de tijd), merk je dat het verminkte lijk een vriend van hem is.