Animal Crossing

Richard (Richardfun)
Er kan alvast één ding gezegd worden van Animal Crossing: uniek is de game sowieso. De voorganger, Animal Forest, was een game voor de N64 die het licht in Europa nooit gezien heeft. Men was al begonnen aan het vervolg op Animal Forest toen de N64 nog “alive and kickin” was, maar uiteindelijk is ervoor gekozen om de game op de GameCube uit te brengen.

Waar draait het nou om in deze game? Het zal raar klinken, maar je moet gewoon je leventje leiden. In het begin van het spel kom je als groentje aan in het dorp waar alles zich afspeelt. Je hebt veel te weinig geld bij je om een huis aan te schaffen. Gelukkig is de eigenaar van de plaatselijke buurtwinkel ook pandjesmelker, en is hij bereid jou een huis te geven als je voor hem klusjes gaat doen om het huis af te betalen. Echter, hij heeft niet genoeg klusjes voor jou om je totale schuld weg te poetsen. Dit is het moment waarop je wat meer vrij word gelaten door de game, aangezien je nu je dorpsgenoten zal leren kennen. Al deze aparte figuren (jij bent de enige mens in het dorp, de rest van de inwoners zijn dieren) hebben klusjes voor jou, waar ze je ook voor zullen belonen. Niet met geld, maar met voorwerpen die je dan weer kunt verkopen in de buurtwinkel. De voorwerpen die je krijgt variëren van kleding die je zelf aan kunt trekken tot meubels en briefpapier. De meubels kun je gebruiken om je eigen huisje wat meer op te fleuren, en de verschillende outfits maken van jouw character een echte playboy.


Even \'chillen\' in je \'crib\'

Hier zit meteen het eerste minpuntje in de game. In het begin zijn de klusjes die je opknapt voor de dorpsbewoners leuk, maar ze zijn in feite veelal hetzelfde. Het komt er meestal op neer dat een character iets heeft geleend van een ander, en jij moet dat dan gaan ophalen en terugbrengen. Er zijn ook andere taken die je krijgt van dorpsbewoners. Er is bijvoorbeeld een meisje dat je vraagt of je voor haar een insect wilt vangen, omdat haar vriendje daar helemaal weg van is. Deze opdrachten zijn er echter een stuk minder dan de ‘koeriers klusjes’.

Animal Crossing zou de omschrijving ‘life simulation game’ natuurlijk niet waard zijn, als bovenstaande het enige zou zijn wat er te doen is. Je kunt brieven schrijven aan de andere inwoners van het dorp (dat je trouwens zelf een naam geeft), fossielen opgraven die je kunt doneren aan het museum, vissen vangen die je voor geld van de hand doet bij de buurtsuper, en insecten vangen met je schepnetje. Maar helaas, ook aan deze andere taken in de game zitten haken en ogen. Voor het opgraven van de fossielen heb je bijvoorbeeld een schep nodig. Deze schep koop je in de winkel, waarna er dus een plek leeg is in de winkel waar eerst de schep lag. Nu wil je bijvoorbeeld een visje gaan vangen, dus je gaat terug naar de winkel. Maar de hengel die onmisbaar is voor het vangen van de visjes wordt niet verkocht. Die is misschien morgen of overmorgen verkrijgbaar.


Het lijkt het Louvre wel

Dit zou op zich niet zo erg zijn, als Animal Crossing niet een andere unieke feature had. De game volgt de klok van je GameCube. Als een bepaald voorwerp dus morgen of overmorgen verkocht wordt, dan komt het dus ook echt neer op 24 of 48 uur wachten, wat lijkt op een aparte manier van het rekken van de levensduur van een spel. Deze real time-functie heeft echter ook een aantal leuke gevolgen. Bepaalde figuren komen bijvoorbeeld alleen op een bepaalde tijd tevoorschijn, zoals een man die jou liedjes kan leren. Een ander gevolg is dat er allerlei evenementen in het dorp worden georganiseerd. Sportwedstrijden, feestdagen, festivals, ze horen allemaal bij het leven in Animal Crossing. Een ander leuk aspect van het verloop van de tijd is dat als je je dorp een tijdje niet bezoekt, er overal onkruid groeit en de bewoners boos op je zullen zijn dat je er een tijd niet geweest bent.