Concert: Myopia Kollektief
Myopia Kollektief (© Joren Frielink)
Het Myopia Kollektief bestaat uit pianist Loran Witteveen, saxofonist Thieme Schipper, drummer Imre Kruis en bassist Mark Dekkers. Het viertal speelt vanavond gevorderde jazz in de Kleine Zaal, iets wat de sfeer alleen maar beter maakt. Kleinere zalen zorgen voor een betere connectie met zowel publiek als band, omdat het geheel een stuk huiselijker lijkt. Hier heeft de band ook aangedacht. Op het kleine speelvlak van de theaterzaal staan en liggen de vier instrumenten van de spelers, samen met een witte stalamp, enkele van achter belichte kamerwanden en zelfs een vloerkleed. Het oogt en voelt al meteen warm.
De naam ‘Myopia Kollektief’ is makkelijk uit te leggen. Myopia betekend bijziendheid. Er is voor dit woord gekozen omdat alle vier de muzikanten een bril dragen (Leuk feitje: met het dragen van een bril krijg je een euro korting op de entree.) Kollektief is een ander woord voor een groep of gemeenschap. Met deze kennis in het achterhoofd maken de heren hun entree in de theaterzaal. Strak in het pak nemen ze plaats voor of achter de instrumenten, klaar om de avond te beginnen.
Imre Kruis (© Joren Frielink)
De setlist kent naast de makkelijk toegankelijke jazznummers ook enkele pittige tracks, zoals volgens de bandleden het moeilijkste nummer van de avond ‘The Impaler’. Om nog even rustig te beginnen is er gekozen voor het openingsnummer ‘Piccolo David’ door Jeroen van Vliet. Het begint zeer rustig en voorzichtig, een goede inkomer voor wat je de rest van de avond kan verwachten. Het technisch makkelijk nummer laat de zaal meteen stilvallen, iets wat je met 120 mensen niet snel zou verwachten. De saxofoon ‘zingt’ het tekstloze nummer, goed begeleid door de drie andere instrumenten. Het onderlinge oogcontact is zeer scherp en direct, waarmee zogenaamde ‘cues’ doorgegeven kunnen worden. Een cue is in dit geval een sein van bijvoorbeeld de pianist wat voor een volgend deel in het nummer staat. De piano zorgt in dit nummer voor een zacht en ook gevoelig intermezzo, waar zelfs de overige bandleden van genieten. Langzaam wordt er met de bas, drum en sax opgebouwd, waardoor ze zo weer terug in het thema vallen.
Thieme Schippers en Loran Witteveen (© Joren Frielink)
Ook een track met een mooi thema, is het door Loran Witteveen geschreven ‘A Distinct Goal’. Na de rustige intro op de piano volgt de rest van de band voorzichtig. De ballad wordt op de drum met brushes bespeeld, wat het geheel zeer fragiel naar voren brengt. Rond het midden wordt er zelfs met de vingertoppen drum bespeeld, iets wat je ook niet gauw bij een optreden ziet. Het is een zeer mooie ballad, die de band vol overgave speelt. Zoals eerder gezegd is de jazzmuziek van deze avond niet voor iedereen weggelegd. Mocht je net in de jazzwereld komen kijken, dan zijn sommige tracks lastig om naar te luisteren. Denk hierbij aan de variabele snelheden, aparte solo’s en verschillende technieken die in de oren van velen slordig of zelfs vals kunnen klinken, maar voor de geoefende luisteraar als een waar genot klinken. Een mooi voorbeeld van dit is het nummer ‘Softly (As In The Morning Sunrise)’, oorspronkelijk van Michael Camilo. Waar in andere tracks een solo zit van een van de andere spelers, is het nu de tijd voor Mark Dekkers om zijn kunsten te laten zien. Een ware bass-solo klinkt en het publiek is lyrisch. Ook Kruis kijkt met een grote glimlach naar de trotse Dekkers, die het applaus al spelende in ontvangst neemt. Pas in dit nummer zie je zowel de band als publiek in zijn geheel los komen. Hoofden en voeten bewegen mee op het nummer. Bij sommigen is zelfs een glimlach van het gezicht af te lezen. Ook hier gaat de leus ‘Muziek moet je niet alleen horen, maar ook voelen’ op.
Mark Dekker (© Joren Frielink)
Een heerlijk einde wordt gemaakt met het nummer 'For Free', geschreven door Mark Dekkers. De intro is zeer mysterieus. Er wordt op de bas geklopt, de saxofoon brult schelle tonen en de piano speelt een duister spel. Na deze intro wordt het ineens over een geheel andere boeg gegooid en klinkt alles een stuk rooskleuriger en liefdevoller. Acht minuten lang wordt er een compositie gespeeld die zwoel en romantisch is, maar toch met een aardig vleugje brutaliteit er overheen. Tussen het vaste thema door zijn er verschillende momenten van deze ‘uitspattingen’ te horen, met als hoogtepunt een zeer sterke opbouw van saxofonist Thieme Schipper.
Na dit nummer is het dan toch echt tijd om weer te vertrekken. Uit de theaterzaal dan, want buiten de zaal wordt eerst nog een 'meet & greet' met de band gehouden. De bandleden worden door het publiek nog even op de schouder getikt dat het een geweldige avond was en iedereen goed speelde. Met een goedkeurende knik en glimlach wordt er zo een gesprek aangeknoopt. Tevreden gaat zowel bezoekers als bandleden er weer vandoor. Tijd om van de warmte terug naar de koude buitenwereld te gaan.
1) Piccolo David (origineel van Jeroen van Vliet)
2) And I Love Her (origineel van the Beatles, gearrangeerd door Loran Witteveen)
3) The Impaler (origineel van Jeff T. Watts)
4) A Distinct Goal (geschreven door Loran Witteveen)
5) Nocturne (geschreven door Thieme Schipper)
6) Softly (as in the morning sunrise) (origineel van Michael Camilo)
7) The Known (origineel van Jeroen van Vliet)
8) The Painter (origineel van Aron Honig)
9) For Free (geschreven door Mark Dekkers)
Lokatie: De Meerpaal, Dronten
Datum: donderdag 17 september 2009
Website artiest: Myopia Kollektief
Waardering:
