CD: Porcupine Tree - The Incident

Joost Melis (Pink_Floyd)
"There was a sign saying ‘POLICE – INCIDENT’ and everyone was slowing down to rubber neck to see what had happened... Afterwards, it struck me that ‘incident’ is a very detached word for something so destructive and traumatic for the people involved. And then I had the sensation that the spirit of someone that had died in the accident entered into my car and was sitting next to me. “The irony of such a cold expression for such seismic events appealed to me, and I began to pick out other ‘incidents’ reported in the media and news,” continues Wilson. “I wrote about the evacuation of teenage girls from a religious cult in Texas, a family terrorizing its neighbors, a body found floating in a river by some people on a fishing trip, and more. Each song is written in the first person and tries to humanize the detached media reportage."


Het bovenstaande zei frontman Steve Wilson over het nieuwe album The Incident van Porcupine Tree. Sferisch gezien denk je dan meteen aan grauw, donker, traag, filmisch en emotioneel met her en der een lichtpuntje. Nu komen die invloeden zeker terug op het kersverse dubbel-album, maar de manier waarop is dan de bottleneck. De uitgave is opgedeeld in twee delen, deel één is een 55 minuten durend stuk geschreven door Wilson en is opgedeeld in een veertiental 'incidents'. Die variëren in lengte van ongeveer anderhalve minuut tot meer dan elf minuten ('Time Flies') en leiden ons daarnaast langs verschillende sferen. Van heerlijke donkere industrial (zoals het titelnummer) tot aan melodieuze pop die eigenlijk niet in het straatje van Porcupine Tree past ('Drawing The Line'). Korte soundscapes vervagen in lange progressieve epistels en dienen voornamelijk als inleiding of outro van een sfeerschepping. Overgangen zijn niet altijd hoe je ze van de band gewend bent: een enkele maal abrupt en niet helemaal vloeiend waardoor het de sfeer even doorbreekt. Met het intro ('Occam's Razor') en het terugkerende geluid in 'Degree Zero of Liberty' wordt de coherentie wel weer verbeterd.

Enige manco van de disc is dat het op meerdere vlakken heen en weer zwalkt tussen verschillende stijlen, overgangen en sfeerscheppingen en er een sterke lijm tussen het geheel ontbreekt, het blijft bij hobbylijm en pritt-stiften. Er zitten prachtige stukken in die de Porcupine Tree-stijl geheel met zich meedragen, maar zo overtuigend als Fear Of A Blank Planet is het niet. De machtigste track is 'Time Flies', de langste en meest inspirerende track vol subtiliteiten, vloeiende overgangen, verscholen soundscapes en uitbarstingen die Porcupine Tree al jarenlang kenmerken.


De tweede disc bevat slechts vier nummers en klokt in op ongeveer 20 minuten. 'Flicker' is een psychedelisch rustmoment waarin weinig spannende dingen gebeuren. Ook 'Black Dahlia' houdt zich rustig en kabbelt kalm voort, maar is daarom niet minder mooi. 'Bonnie The Cat' laat een zwaarder, donkerder en complex geluid horen dat beter bij de eerste schijf past. Prachtig nummer met een stevige bite. 'Remember Me Love' is een aardige afsluiter, maar bijzonder is het niet. The Incident is al met al wederom een inventieve en progressieve plaat met veel kwaliteit, maar het mist toch net dat vonkje om het vuur compleet te laten ontbranden waardoor je helemaal meegesleept wordt door de soundscapes en gedachtenkronkels van Steve Wilson. Dat vonkje had kunnen ontstaan uit soepelere overgangen binnen The Incident.

Label: Roadrunner Records Releasedatum: 11 September 2009
Waardering:

Kijk voor meer muziek in CD's.