Film: Drag Me to Hell
Christine Brown (Alison Lohman) is een jonge vrouw die het allemaal goed voor elkaar lijkt te hebben. Leuk vriendje, mooi huis en een goede baan bij een bank met zicht op promotie. Christine krijgt echter hevige concurrentie van een nieuwe medewerker. Als een oud zigeunervrouwtje (Lorna Raver) voor de derde keer een verlenging van haar lening wil, ziet Christine een mogelijkheid om haar baas te tonen dat ze de harde beslissingen kan nemen die nodig zijn als assistent-manager. Ze keurt de verlenging ondanks een smeekbede van het vrouwtje resoluut af. Als dank krijgt ze een vloek over zich afgeroepen en mag Christine de komende drie dagen rennen voor haar leven voordat de Lamia haar letterlijk naar de hel wil sleuren. Drie dagen waarin ze steeds wanhopiger op zoek is naar een manier om de vloek van het oude vrouwtje op te heffen.
Wat altijd opviel bij de Evil Dead-films was dat elke volgende film nog meer over the top was en nog meer slapstick bevatte dan de vorige. Drag Me to Hell is qua mix het best te vergelijken met Dead by Dawn. Over the top actie en een luchtige aanpak zorgen voor de humoristische kant terwijl de Lamia zich vaak en steeds heviger begint te manifesteren. Qua horror wordt het nooit echt eng, het is vooral een aantal scènes met spannende opbouw en nog veel meer scènes waarin hoofdrolspeler Lohman in alle vormen en maten het moet ontgelden. Ze wordt door kamers heen gegooid, krijgt liters ranzige troep over zich heen, wordt minutenlang ondergedompeld in een modderpoel, krijgt te maken met een belachelijke bloedneus en wordt vervolgens dan maar weer door de kamer gegooid.
De Lamia is een demoon die enkele dagen nodig heeft om op volle sterkte te komen, maar heeft vanaf het begin al genoeg kracht om zich te manifesteren in deze wereld. Er wordt veel gebruik gemaakt van plots opkomende wind, schaduwen en geluid om de naderende demoon duidelijk te maken. Het geeft de makers de mogelijkheid om de Lamia in verschillende vormen te tonen. In de schaduwen wordt vooral gebruik gemaakt van een geitachtig uiterlijk, terwijl er in de meer confronterende manifestaties een nog gemener uitziende versie van het zigeunervrouwtje wordt gebruikt. De komst van de Lamia wordt echter niet altijd uitgebreid aangekondigd. De demoon kan zich overal en op elk moment manifesteren en er zijn dan ook genoeg scènes ingebouwd die een makkelijke schrikreactie oproepen door de demoon gewoon plots in de ruimte te gooien.
Christine wordt in haar gevecht met de Lamia bijgestaan door haar vriendje Clay (Justin Long) en Rham Jas (Dileep Rao), een occulte toekomstvoorspeller. Clay is zo nuchter als het maar kan en denkt al snel dat Christine ze ziet vliegen. Toch blijft hij haar altijd steunen. Als Christine voor het eerst bij de voorspeller komt, maakt haar vriend de man vooral belachelijk en regisseur Raimi werkt daar graag aan mee. Christine begint echter steeds meer te geloven dat Rham Jas de enige is die haar kan helpen en hij wordt uiteindelijk dan ook haar voornaamste bondgenoot. Toch zal ze de meeste ontberingen vooral alleen moeten ondergaan en naarmate de film vordert is ze tot steeds meer in staat. Als ze hoort over dieroffers om de Lamia te eren is zelfs haar lieve huiskatje niet veilig en dat is nog maar het begin van de wanhoop.
Drag Me to Hell is geen film waar Raimi het wiel opnieuw probeert uit te vinden, hij gaat vooral terug naar de dingen die voor hem altijd hebben gewerkt. De actie zou soms niet misstaan tussen de grappige gruwelijkheden van een Looney Tune tekenfilmpje. Verder wordt er gebruik gemaakt van een luidruchtige soundtrack met veel plotseling luid geluid en een scala aan geluiden die alleen aanwezig zijn om de sfeer te verhogen. Ook wordt er veel gebruik gemaakt van een opvallende cameravoering. Zelfs de in de Evil Dead-films altijd zo prachtig werkende ghost-cam maakt een kortstondige terugkeer. Het zijn dingen die Raimi zo vaak zo goed van pas zijn gekomen in zijn films en ook nu werkt het nog altijd voor hem.
Drag Me to Hell zal het publiek niet de stuipen op het lijf jagen. Het is vooral een film die voor uitbundig vermaak zorgt en waarbij je blij bent dat je Christines ontberingen beleeft vanuit een veilige schone bioscoopstoel.
Label: RCV Releasedatum: 2 juli 2009
Kijkwijzer:
Waardering film: 
Kijk voor meer films en dvd's in Film, Tv & Radio.