CD: Dream Theater - Black Clouds and Silver Linings

Joost Melis (Pink_Floyd)
De verwachtingen zijn bij elke plaat weer vrij hoog gespannen. Dream Theater geldt nog steeds als één van de beste progmetal bands van de afgelopen twee decennia en qua muzikaal vkamanschap zijn er weinig bands die zich kunnen maatstaven met de DT-heren. Met een tiental albums hebben ze veel fans op hun wenken bediend, aangezien ze zich van allerlei kanten hebben laten zien. Van black metal tot commerciële poprock invloeden. Het is dan ook een onmogelijke opgave om iedereen tevreden te stellen. De één vindt de cleane stem van LaBrie niet om aan te horen, de ander vindt zijn grunts te geforceerd en niet passen bij de muziek. Sommigen houden van het bombastische gesoleer van Jordan Rudess, maar velen horen dan weer liever de heavy uitspattingen van John Petrucci.


Om dit oordeel daarom misschien beter te kunnen plaatsen, geef ik bij uitzondering mijn persoonlijke voorkeur binnen het Dream Theater genre en zal het geheel tegen gewoonlijk gebruik in in de ik-vorm neerpennen. Ik hou van Petrucci's uitspattingen, de werken Images and Words, Awake, Metropolis Pt. 2 Scenes From A Memory, Six Degrees Of Inner Turbulence en ook van Systematic Chaos. Ik vind LaBrie de achilleshiel van de band, ik vind zijn grunts vaak te plastisch en zijn cleane zang te zeikerig. Zijn 'whisky-stem' daarentegen kan ik prima hebben.

Hoe bevalt dan het nieuwe album Black Clouds & Silver Linings? De single 'Rite Of Passage' past alvast in 'mijn' straatje: donker , log, zwaar en vol metalinvloeden. Hier en daar is het verrassend melodieus en makkelijk te absorberen, iets dat met de epische nummers vaak een stuk trager gaat. Toch bevat het nummer te weinig verrassingen om het acht en een halve minuut boeiend te maken. Met 'Wither' stapt LaBrie de zeepkist op, een ballad waarin zijn stem de rode draad vormt, maar het breiwerkje dat ervan gemaakt wordt is niet al te modieus. De solo-uithalen van Petrucci zorgen nog wel voor een leuk embleempje.

Hiermee zijn dan ook meteen de twee korte tracks van het album besproken. Over naar het serieuzere werk waar de groep beter om bekend staat: epische songs van huizenhoge bombast en proporties. Opener 'A Nightmare To Remember' begint mysterieus met gedonder en het intro is overgoten met gothic invloeden. De spugende vocalen van LaBrie klinken wat geforceerd, maar zijn minder storend door de trein van muziek die over je heen dendert. Overdadige en vliegensvlugge kickdrums stutten de rails waarop de trein voort raast. Die snelheid en energie is typerend voor het leeuwendeel van het album. Ook 'Shattered Forrest' (als laatste deel van de afkickhistorie van Portnoy) past niet in een muziekdoosje. Botervette riffs, bombastische synths en beukende percussie leiden het hardste nummer van de plaat in. Net als bij de gehele plaat raken de lekkere baslijnen hier helaas wat in de vergetelheid. De denderende trein is hier omgetoverd tot hogesnelheidstrein en laat gesoleer van ongelooflijk hoog niveau horen. De vocalen vallen hier wederom nogal uit de toon, de track zou instrumentaal zoveel meer bevredigend werken.


'Best of Times' is samen met de korte ballad 'Wither' het klefste moment van Black Clouds & Silver Linings. Muzikaal zou je de twee onder de 'Silver Linings' in kunnen delen (zoals wel duidelijk was, niet echt mijn pakkie an). Als summum van de tegenhangers in de categorie 'Black Clouds' komt de band dan als afsluiter met 'The Count Of Tuscany' op de proppen. Stond het hele album maar vol met dit soort kwaliteitsepossen. Een nummer dat puur old-school DT is en speelt met invloeden als Pink Floyd en het oude Genesis, het heeft zelfs wat weg van 'A Change Of Seasons'. Het biedt alle fans wel wat handreikingen om het te maken tot een prachtnummer en favoriet van de plaat.

Dream Theater heeft met deze plaat een soort mix van eigen werk afgeleverd, van alles wat en minder conceptueel dan voorheen. Het hangt qua beoordeling dan ook ergens in de middenmoot, al zal 'The Count Of Tuscany' toch wel vaak zijn weg door de speakers vinden.

Label: Rapster Records Releasedatum: 15 juni 2009 Waardering:

Kijk voor meer muziek in CD's.