CD: Be My Weapon - March/2009

Harry (Dinosaur_Sr)
David Freel is meer bekend van de band Swell. Alleen heeft hij een probleem. Hij is té productief. En wat doe je dan, als het kennelijk niet de bedoeling is om een versnelling in Swell albums aan te brengen? Dan richt je een nevenprojectje op, noem het Be My Weapon, en je hebt er een uitlaatklep bij. March/2009 is het meest recente karrevrachtje aan liedjes.



Inderdaad karrevrachtje, want de lengte van de schijf is iets meer dan 30 minuten, dus met die overdaad aan materiaal valt het wel mee. Toch is dat niet storend, en ook bezondigt zich March/2009 niet aan een andere fout die dergelijke cd's met overgebleven liedjes vaak maken: het is geen samenraapsel van losse flodders, maar het album heeft wel degelijk een zekere homogeniteit.

Dat laatste is zeker de sterke kant van het album. Het heeft van begin tot einde een beetje donkere sfeer. Het is geen slome plaat, maar heeft wel een soort van prettige traagheid. David Freel zingt alsof zijn blik op oneindig staat, en supervrolijk kijkt hij er niet bij. Het past, March/2009 is meer dan een tussendoortje.

Om de sfeer te typeren: denk aan een kruising tussen Mark Lanegan en Songs: Ohia. Hoogtepunten zijn het trekkende 'Love Is Just So OVERRATED', een nummer wat zich op verleidende wijze voortsleept, en 'The EXITS', het meest up tempo nummer van het album. Freel legt iets hypnotiserends in de muziek, zowel door de arrangementen als de zang. Minder is soms meer, en Freel laat zich niet verleiden door gefreak. Hij kiest voor een riff, een idee, en herhaalt dat in het hele nummer. Zonder dat het saai wordt, en wellicht is de korte lengte van het album daarom heel slim gekozen.

Verrassend is het allemaal niet. Wel alle tien goed.

Label: Talitres Records Releasedatum: 25 mei 2009
Waardering:

Kijk voor meer muziek in CD's.