Boek: Alvarez Guerrero/Ferrari Maxima, de Argentijnse jaren
Wanneer je eenmaal van een Argentijnse, in New York werkende vrouw verwordt tot een Nederlandse prinses, is dat geheid reden om over te schrijven. Er zijn dan ook legio boeken verschenen over 'onze' prinses Máxima. Niet alleen in Nederland, van Nederlandse auteurs, maar ook uit haar eigen land komen schrijvers met inzichten in het leven van hét gezicht van ons koningshuis. In deze rij boeken is sinds april het boek Máxima, de Argentijnse jaren van Gonzalo Álvarez Guerrero en Soledad Ferrari verschenen. Een biografie over de vrouw die haar roots heeft liggen in het temperamentvolle Argentinië, maar uiteindelijk terecht kwam in het 'koude' Nederland om daar een warme wind te laten waaien.Het begin
Zoals elke biografie begint ook deze jaren geleden, de auteurs hebben vooral een beeld willen neerzetten van Máxima in haar jaren in Argentinië, zoals de titel ook doet vermoeden. Daarnaast lezen we natuurlijk ook over de relatie met haar vader Jorge Zorreguieta en hoe deze van invloed is geweest op het leven van zijn dochter; vroeger, maar ook nu nog. Bij deze biografie wordt zelfs teruggegaan naar een tijd vóór de hoofdpersoon nog maar geboren was. De levens van de oma en moeder van Máxima worden uitvoerig besproken. Hoe oma verlangde naar een upper class bestaan voor zichzelf en haar dochters. Hoe uiteindelijk Máxima's moeder een beter leven tegemoet ging nadat zij Jorge ontmoette, wordt uitgebreid beschreven. En wat moet oma tevreden geweest zijn toen Máxima prinses werd en zich in de koninklijke kringen ging bewegen.
Natuurlijk ontbreekt de invloed van het politieke verleden van haar vader niet in dit boek, het is immers een groot deel van het verhaal hoe Máxima van Argentijnse vrouw tot Nederlandse prinses is verworden. Op dit vlak komen er geen nieuwe feiten naar boven. De auteurs sluiten zich vrijwel naadloos aan bij het onderzoek dat Michiel Baud hier in ons land deed naar het verleden van Jorge Zorreguieta tijdens het Videla-regiem. Daarnaast gaat een groot deel van het boek over de Máxima-jaren in Nederland, in contradictie met de titel van het boek. Dit evenwicht had anders 'moeten' zijn om de titel volledig tot zijn recht te laten komen.
Álvarez Guerrero en Soledad Ferrari hebben niet zozeer een verhaal over de 'droomprinses' willen neerzetten, maar vooral een kijk op hoe de mythe rond deze vrouw is ontstaan. De afkomst is, volgens de auteur, minder elite dan menigeen is gaan geloven. Middenklasse-familie is een betere benaming voor haar afkomst dan elite, toch geloven wij allemaal dat Máxima vooral in de upper-class opgroeide, haar familie rijk was en grote landerijen en vee bezat. Dit beeld wordt op heldere wijze in het boek ontkracht. Zo is het Máxima die tijdens haar studie als één van de weinigen gewoon haar eigen (Argentijnse) boterhammetjes meeneemt voor de lunch, terwijl haar rijkere vriendinnen in de kantine lunchen. Bij de beschrijvingen van deze kant van het leven heeft de auteur hulp gekregen van Soledad Ferrari, een verslaggeefster die de latere prinses jarenlang heeft gevolgd voor een Argentijns glamourblad, 'Gente'. De politiek verslaggever en de glamourverslaggeefster; een opmerkelijke samenwerking.
Wel of geen medewerking?Saillant detail is dat het Nederlandse Koningshuis niet blij zou zijn geweest met het verschijnen van Máxima, de Argentijnse jaren. Hier spreken bronnen elkaar echter behoorlijk tegen. De RVD zegt alle mogelijke medewerking verleend te hebben, terwijl de auteurs aangeven dat zij juist benaderd zijn met de mededeling de familie en vrienden van Máxima niet meer lastig te vallen om informatie te vergaren. Toch wisten de schrijvers in totaal ruim 100 mensen te vinden die al dan niet anoniem informatie wilden geven. Deze tegenstrijdigheden tussen RVD en auteurs leidden wel tot een verhaal met feiten die we in ons land nog niet allemaal kenden (zo blijkt dat Máxima eigenlijk een buitenechtelijk kind is en haar ouders pas trouwden toen zij een tiener was). Of alle feiten waar zijn, weet eigenlijk maar één persoon: de vrouw in kwestie zelve. En in die zin zullen we dus nooit helemaal te weten komen wat nu wel en wat niet tot het échte leven van Máxima heeft behoord. Maar zo is het over het algemeen met ongeautoriseerde biografieën. Dit hoeft leesplezier niet in de weg te staan.
De stukken die over het leven van Máxima in Nederland gaan, kunnen wel als twijfelachtig worden bestempeld. Ze zijn gebaseerd op vertaalde stukken die in De Telegraaf en de Privé hebben gestaan, nu niet de meest betrouwbare basis. De feiten zouden zijn gecheckt bij familie en vrienden, toch blijven het bronnen die niet geheel vrij zijn van enige sensatie.
Hoe moet je deze biografie 'lezen'?
Zoals al eerder aangegeven, ongeaustoriseerde biografieën blijven altijd lacunes in zich hebben wat betreft de waarheid. Zo ook met dit boek. Toch is het best aardig om te lezen. Ben je échte royalty-kenner, dan zullen er wellicht niet heel veel nieuwe dingen aan bod komen. Ben je dat niet? Lees het boek dan meer als een roman, een verhaal over een klein Argentijns meisje dat belandt in een Nederlands koningshuis met het vooruitzicht Koningin te worden van dat kleine landje. Een soort van sprookje, dat door velen graag in stand gehouden wil worden, of ze nu wel of geen elite-achtergrond heeft.
Uitgever: Carrera ISBN: 978 90 488 0180 0 Pagina's: 256 Waardering:
Kijk voor meer boeken in Boeken.