Festival: Paaspop 2009
Zaterdag
"Dit is onze nieuwe single This is my Life", zijn de eerste woorden die ik hoor wanneer ik op zaterdagmiddag de tent van de Mainstage inloop. Op het podium staat Miss Montreal. Ondanks haar nog prille succes is de tent goed gevuld, wat niet raar is aangezien 'Just A Flirt' niet van de nationale radiozenders af te slaan is. Vandaag worden de hoge verwachtingen waargemaakt. Zangeres Sanne is hees maar zingt desondanks prima. Gesteund door een goede band staat het geheel als een huis. Het geheel wordt opgeleukt door de ontwapenende humor is de praatjes tussen de nummers door.
Vorig jaar lag er sneeuw op Paaspop. Dit jaar niet. Nee, dit jaar is het warm! Paaspop is uitverkocht en de sfeer is goed. Mensen liggen in het gras hun biertje te drinken. De tenten en grote decorstukken zijn kleurrijk en het programma in de zeven tenten is divers. Wat wil je nog meer?
In de "Masters of Rock" tent begint De Staat. Na het uitbrengen van hun debuutalbum Wait for Evolution het hard gegaan en dat is te merken. Door het vele optreden zijn Torre Florim en de band goed op elkaar ingespeeld en spelen zeer strak. In combinatie met erg goede liedjes zorgt dit voor een prima show. Klein minpuntje is het zeer hoge volume, waardoor de subtiliteiten soms wat ondergesneeuwd worden door het constante gebeuk. Overigens lijkt dit de rest van het massaal toegestroomde publiek totaal niet te deren.
Druk is het niet in de "Restolounge" en dat is jammer. In de cateringtent waar ook een podium is en je soms kan quizzen of mee kan doen aan een Guitarhero competitie terwijl je vriendje of vriendinnetje een bordje Indiaas voedsel naar binnen werkt, staat de winnaar van de Next Best Band wedstrijd te spelen. Navarone heet de band. De muziek is het best te omschrijven als een mix tussen Pearl Jam en Led Zeppelin. Klinkt misschien een beetje gedateerd en is misschien ook wel zo. Toch is de band goed, waarbij vooral de zanger opvalt. In de gaten houden dus.
Op de Mainstage staat Kyteman’s Hiphop Orkest inmiddels klaar. Een 12-koppig orkest aangevuld met een handjevol mc’s onder leiding van pas 22-jarige Colin Benders. Het is mooi om te zien hoe goed dat samen gaat. Het plezier spat er vanaf en dat wordt over genomen door het publiek. Waar de muziek op cd voor mijn gevoel soms wat vlak overkomt, is dat live totaal niet het geval. Feest!
Terug in de Restolounge –een mens heeft wel een honger- wacht een nieuwe verrassing in de vorm van Miss Mary Ann & The Ragtime Wranglers. 50’s rock ’n roll, geheel in stijl met de juiste kleding en instrumenten. De band is goed, het geluid authentiek en de mensen dansen.
Even later is het dringen geblazen wanneer Milow in de grote tent speelt. De Vlaming heeft in korte tijd aardig aan bekendheid gewonnen. Vanavond bewijst hij dat er na de 50 Cent cover 'Ayo Technology' meer is. Milow schrijft mooie ingetogen popliedjes. Voor mijn gevoel zouden deze misschien net iets beter uitpakken in een sfeervolle zaal dan in een festivaltent. Toch is het zeker geen onverdienstelijk optreden.
Heel andere koek is Pestilence. De uit de dood herrezen deathmetal band gaat voor hard en snel. De band lijkt enigszins misplaatst op het Paaspop. Voorbeeld hiervan is het constante herhalen van de titel van het te spelen nummer, in de hoop dat er toch nog enige vorm van herkenning in het publiek te vinden is. Helaas tevergeefs. Sommige bands hebben een houdbaarheidsdatum en Pestilence lijkt er daar één van.
Gelukkig begint The Death Letters al snel daarna, wat een prettig einde van de eerste Paaspopdag is. Een gitarist en een drummer, 16 en 17 jaar oud. Muzikaal ergens tussen The Black Keys en de onvermijdelijke White Stripes. Ondanks hun leeftijd beheersen de heren hun instrument uitstekend. Stuiterend over het podium barst het van de energie. Zonder twijfel één van de hoogtepunten de dag.
Zondag
Eigenlijk begint de dag te vroeg voor Elle Bandita. Waar de ex-Riplet voorheen in haar eentje optrad, heeft ze voor haar nieuwe cd een goede band om zich heen verzameld. Dit resulteert in een zeer goed optreden. Het geluid is hard maar vol en in verhouding. Het beukt aan alle kanten. Daarom is het jammer dat Elle Bandita zo vroeg op de dag staat.
Nog enigszins onder de indruk van het geweld in the Master of Rock tent, slenter ik naar de Mainstage, waar Ziggy and The Renaissance Band spelen. Reggae, dat is wel muziek om mee wakker te worden lijken veel mensen te denken. Je moet er natuurlijk van houden. Feit is dat de muziek in ieder geval voor een relaxte sfeer zorgt. Dit kun je van harcoreformatie Walls of Jericho niet zeggen. Frontvrouw Candace Kucsulain kotst in al haar enthousiasme haar longen er bijna uit. De typische hardcore bewegingen komen voor de leek soms wat lachwekkend over. Toch buldert de band als een stoomtrein over je heen. De eerste bescheiden circlepit van Paaspop 2009 is een feit.
Even uitblazen in de Extrema tent. Het grootste gedeelte van het festival biedt de tent plaats aan dance-acts maar vanmiddag is er wat ruimte ingelast voor hiphop. Zo Moeilijk, Rico & Sticks, TheFringe en De Jeugd van Tegenwoordig mogen de naam van het nog steeds groeiende genre hoog houden. De één doet dat overigens iets beter dan het andere. Zo Moeilijk is jong en dat merk je. Ze lijken wat onwennig en misschien wel een beetje onder de indruk van de grote Paaspop tent. Bij fakkelbrigadiers Rico & Sticks is dit totaal niet het geval. Met het grootste gemak wordt de inmiddels steeds voller wordende tent ingepakt. De vocalen zijn rustig, de beats, waar zelfs de gabberbeat niet wordt geschuwd, gewaagd. Dit karwei wordt feilloos overgenomen door TheFringe met hun met dance en electro besmeurde hiphop. Toch valt het steeds meer op dat het grootste gedeelte van de mensen staat te wachten op De Jeugd van Tegenwoordig. Jammer is dat het geluid bij De Jeugd lang niet direct goed is met als gevolg dat P. Faberge, Vieze Fur en Willie Wartaal in het begin niet goed te horen zijn. Bij optredens van De Jeugd is het altijd feest en hier is dat gelukkig niet anders. Opvallend is het grote aantal puberende meisjes die de rest van het festival ergens verstopt moeten hebben gezeten. Na het optreden heb ik ze ook niet meer kunnen ontdekken.
.jpg)
Rode draad in het weekend is voor mij de Jack Daniels stage. Een afgezet stukje met een kleine tent waar ook het gehele weekend bands spelen. De meesten hiervan hebben op de dag zelf al in een andere tent gespeeld en doen in deze tent een "exclusieve" show. Enkele voorbeelden hiervan zijn Face Tomorrow, De Staat, Elle Bandita, The Blackout en Triggerfinger. De laatste als absoluut hoogtepunt. Waar het optreden in Masters of Rock tent al erg goed was, laat Triggerfinger zich hier van haar beste kant zien. Voor een select groepje bezoekers die in het bezit zijn van een Jack Daniels Backstage-bandje, speelt de band een half uur lang in een aangepaste samenstelling; Gitaar, Basgitaar en Kliko(!). Een rauwe mix van blues en stonerrock met soul.
.jpg)
Buiten de tent staan een aantal picknicktafels en de Jack Daniels barbecue brandt het hele weekend. Op zaterdag is het vrij rustig, waardoor er direct een goede plek ontstaat om uit het oog verloren mensen te treffen of gewoon even uit te puffen. Op zondag is het de hele dag vol. Hierdoor valt het dan ook niet mee om bij bands als het Nederlands/Belgische Drive Like Maria, Spike van Di-Rect’s nieuwe band The Deaf en Repomen - met Peter Pan Speedrock’s Peter van Elderen binnen de gelederen - binnen te komen. Al met al een erg leuke opzet.
The Toy Dolls! Cabarreske anarchie-loze kinderpretpunk, wie kent ze niet? Al sinds 1979 spelen de mannen met lollige zonnebrillen en geinige pakjes met stropdas de festivals plat. Ook op Paaspop zetten The Toy Dolls een strakke show vol ingestudeerde danspasjes neer en worden met open armen door het publiek ontvangen. Voor ondergetekende is, ondanks de toch hoge kwaliteit, de lol er wel een beetje af. Leuk om een keer gezien te hebben.
Wanneer je tegenwoordig op festival rondloopt, heeft een groot gedeelte van de bezoekers een Volbeat shirt aan. De Deense band totaal niet kennende had ik daarom hoge verwachtingen. Het podium staat volgebouwd met speakers als ik de tent binnenkom. Veel mensen zoeken naarstig naar een goed plekje. De band komt op...gejuich. Wanneer de band begint te spelen komen direct een aantal vergelijkingen in me op. Life of Agony meets Metallica meets Nickelback. Het knalt, de band is strak maar het kan me niet boeien. Maar dat hoeft ook niet, want het publiek in de overvolle tent vindt het prachtig. En dat is de reden waarom Volbeat hier staat.
Paaspop was een erg goede voorbode voor het festivalseizoen 2009. Het weer zat mee, de programmering was goed. Volgend jaar weer?
Tekst door Harry Dupa
Foto's door FOK!-fotografe Fraubitch
