CD: Steven Wilson - Insurgentes

Joost Melis (Pink_Floyd)
Zijn ouders kochten met Kerst ooit Dark Side Of The Moon van Pink Floyd. Hij was toen pas acht jaar, maar het album zou zijn muzikale interesses laten ontwaken en hem richting de muziek trekken. Invloeden van deze band zouden later mede verantwoordelijk zijn voor zijn progressieve en experimentele uitspattingen bij onder andere Porcupine Tree. We hebben het over het jochie Steven Wilson. Een kind dat op jonge leeftijd een beetje tegen zijn wil in gitaar leerde spelen, maar later toch zelf de regie in handen nam en begon te experimenteren met het instrument. Zijn vader was elektrotechnisch goed onderlegd en bouwde een opname-installatie voor hem.


Door dit gefröbel en geëxperimenteer is Steven Wilson nu een multi-inzetbaar talent bij meerdere bands gebleken. Het brein achter de succesvolle (en eigenlijk wereldwijd ondergewaardeerde) progrockband Porcupine Tree heeft nu zijn eerste volwaardige solo-album afgeleverd: Insurgentes. En fans van Porcupine Tree zullen zich meteen afvragen of dit ook wat voor hun is. Het antwoord is voluit: JA. Al ligt het accent nu niet op de progmetal of in ieder geval niet op hardere rock, maar kent het naast de ruigere noten ook subtiele sluiproutes door progressief muziekland.

Steven Wilson grijpt terug naar zijn experimentele fase en lijkt met dit album de John Frusciante van de progrock. Een soundscape die je leidt door donkere dalen, waar de harde regen en donder hun impact hebben ('Salvaging'). Maar ook door de uitgerekte groene weides waarin Wilson je begeleidt met introverte pianotoetsen, ambientgeluiden en fijnzinnige details ('Veneno Para Las Hadas'). De meerderheid van het soundscape bevindt zich in de schemering of donkere sfeerpassages (net als bij Porcupine Tree). Af en toe komen er zelfs duistere jaren tachtig referenties naar boven drijven zoals Joy Division ('Significant Other') of The Cure.


Wilson is als hier net een BBC-natuurdocumentaire waarin vertedering, overleving, verdriet, geluk, strijd en de dood tot uiting komen, alleen dan zonder de beelden. Haarscherp en inventief, er is nauwelijks een saai moment te vinden op deze plaat. Of je nu naar de die-hard snerpende gitaarsolo's luistert ('No Twilight Within The Courts Of The Sun') of naar een ingetogen en kabbelend ensemble van instrumenten voorzien van zijn rustgevende stem. Ook als solo-artiest blijkt hij een kunstenaar pur sang en levert hij een debuut af dat van zeer hoogwaardige kwaliteit is en nog jaren mee kan. Godskolere, wat is deze man goed! Je zou bijna het woord al in de mond nemen...jaarlijstje?
Label: K-Scope Datum: Maart 2009 Waardering: