Boek: Santiago Roncagliolo- Schaamte

Chantal (rocha01)
Elke familie heeft zo zijn eigenaardigheden, zo ook de familie waarvan Alfredo het hoofd is. Opgeslokt door hun eigen problemen leven alle leden van het gezin langs elkaar heen en is er nauwelijks tijd voor elkaar, laat staan interesse voor wat de ander bezighoudt. Zelfs wanneer Alfredo te horen krijgt dat hij ongeneeslijk ziek is en zijn dagen geteld zijn, weet hij geen moment te vinden het zijn gezin mee te delen. Hoe 'druk' kan een mens zijn met zijn eigen sores?


Personages
We maken kennis met Alfredo, vader van het gezin. Hij heeft zojuist zijn moeder begraven wanneer hij te horen krijgt niet lang meer te leven te hebben. Hoe moet hij dit zijn gezin vertellen? Lucy, zijn vrouw, zit midden in een soort van midlife-crises, maar dan vooral op seksueel gebied. Ze lijkt alleen oog te hebben voor een mysterieuze briefjesschrijver. Lucy heeft dus geen tijd voor Alfredo. Zijn zoontje dan maar? Nee, Sergio is te jong en wordt daarnaast ook opgeslokt door zijn probleem; hij ziet overal geesten. Zo komt onder andere zijn overleden oma voorbij. Zoonlief zal dus niet als klankbord kunnen dienen.

Zijn dochter Mariana heeft het vooral erg druk met haar puberleven en lijkt daarom niet de persoon te zijn die interesse heeft in haar vaders verhaal. Wie blijft er dan nog over? Alleen zijn demente vader, Papapa, maar ja, dit zegt al genoeg: dement! De enige die uiteindelijk tijd en aandacht heeft voor Alfredo is zijn secretaresse Gloria, al heeft zij heel andere bedoelingen met haar aandacht. Een doorsnee gezin dus.

Grappig en open
De auteur, Santiago Roncagliolo, slaagt erin een verhaal neer te zetten waarin iedere persoon een gelijk aandeel in de aandacht heeft. Elk karakter heeft zo zijn eigenaardigheid en die wordt op open en humoristische wijze belicht. De schrijfstijl is prettig, zeer beeldend ook. Het taalgebruik komt soms wat grof over, maar het is wel heel alledaags. Je vindt er zeker herkenning in, al is het verhaal natuurlijk wel de overtreffende trap van je eigen leven. Het boek is in prettige, hapklare hoofdstukken opgedeeld. Elk hoofdstuk bespreekt de belevenissen van één van de personages, hierdoor raak je de draad zeker niet makkelijk kwijt.

Na Aprilrood heeft Roncagliolo met Schaamte een hele goede roman afgegeven, die wellicht meer bladzijden had verdiend dan de 151 die het nu telt. Je verlangt naar meer! Tipje voor de schrijver: werk aan een vervolg, zodat we de personages nog beter kunnen leren kennen.

Uitgever: Signatuur ISBN: 978 90 5672 301 9 Pagina's: 151
Waardering: