Film: City of Ember

Tom (Pitom)
Naast het reviewen van films, mag ik op FOK! ook graag regelmatig een kijkje nemen op het welbekende forum. Of ik nou een sprong in het diepe waag van de klaagbaak, met haar nagenoeg oneindige reeks van niet-waargebeurde verhaaltjes die lonken naar aandacht, of dat ik me laat informeren over wat er omgaat in de hoofden van breezerminnend Nederland in PUB; elke topic is weer een unieke ervaring. Toch is er een subforum waar ik me de laatste tijd niet meer in durf te begeven. Ik heb het natuurlijk over het paranormale TRU, alwaar verhalen over de naderende Apocalyps in 2012 zegevieren. Ter bevordering van mijn eigen nachtrust heb ik maar besloten me niet meer op te laten jagen door dergelijke bangmakerij. Toch bleef het tot voor kort veelvuldig door mijn hoofd spoken: waar moeten we heen als de aarde onleefbaar is? Deze vraagstelling verdween echter als sneeuw voor de zon na het zien van de film City of Ember.



In City of Ember is de wereld zoals wij die kennen niet meer leefbaar. Om die reden leek het de resterende wereldbevolking verstandig hun heil elders te zoeken, namelijk: diep onder de grond. Zo simpel kan het dus zijn. Aldaar leven ze al ruim 200 jaar in vrede en harmonie, en zijn tevens volledig afhankelijk van één grote elektriciteitsgenerator. Ten behoeve van het spanningselement in de film vertoont de generator de laatste tijd nogal wat kuren. Foute boel dus, want zonder elektriciteit zal deze laatste stuiptrekking van het menselijk ras gesmoord worden.

Tot zover de setting. Zo’n post-apocalyptische wereld klinkt als een geschikte basis voor een harde duistere film, nietwaar? Het zal je wellicht verbazen dat we van doen hebben met een vlagen sprookjesachtig avontuur dat de belevenissen volgt van twee tieners. Buizenwerker Doon (Harry Treadaway) en boodschapper Lina (Saoirse Ronan) zijn zich als een van de weinigen bewust van de aftellende klok van hun stad. Samen gaan ze daarom op zoek naar een manier om de ondergrondse metropool te ontvluchten. Daarvoor moeten ze de meest diep gewortelde geheimen van de stad zien te ontrafelen. Het verhaal gaat nooit bijzonder diep, en zal om die reden vooral de jongere kijker aantrekken.



Het is boeiend om te zien hoe een enigszins kinderlijk verhaal verweven wordt met een setting die je doorgaans enkel in films voor volwassenen aantreft. Dat maakt het lastig om te zeggen voor wie deze film nou bedoeld is. Als volwassene heb je soms het idee gigantisch voor lul te staan door te zijn aangeschoven bij een middelmatig geacteerde kinderfilm, om vervolgens bij de lurven gepakt te worden door een scène die het tegendeel bewijst. Toch bleef het bij mij een beetje schommelen tussen opinies, en ik verdenk de makers ervan zelf ook niet helemaal helder een bepaalde doelgroep voor ogen te hebben gehad.

Als deze film overigens ergens goed werk in heeft afgeleverd, is het wel bij het in beeld brengen van de stad Ember. Als kijker geloof je geheel in de verpauperde en van daglicht onthouden stad, die reeds door vele generaties bewoond is geweest. De rijke verscheidenheid aan details waarmee dit alles wordt verfraaid is ronduit ongelooflijk. Een dikke pluim voor het Art Department!



Het originele contrast tussen verhaal en setting ten spijt, is City of Ember niet een heel bijzondere film. De film doet weinig tot niets fout, maar weet ook op weinig vlakken volledig te overtuigen. Dit is met uitzondering van de stad zelf, want die is werkelijk een lust voor het oog. In ieder geval is de film nuttig voor eenieder wiens angst voor de naderende Apocalyps eens nodig getemperd moet worden. Met een geruststellend gevoel de bioscoop uitlopen zul je na het zien van deze film namelijk zeker!


Label: Independent Films Releasedatum: 12 februari 2009
Kijkwijzer: Waardering film: