Concert: Blood Red Shoes @ Tivoli de Helling

Joris (Scylla)
Begin dit jaar verraste een jong bandje uit Engeland de internationale muziekpers met het snelle, rauwe, rake Box of Secrets. Blood Red Shoes leverden een meer dan degelijke debuutplaat af met een groot aantal scherpe songs en gaven de kwakkelende neo-grunge-stroming een enorme impuls. Live staan de twee bandleden, gitariste Laura-Mary Carter en drummer Steven Ansell ook zeker hun vrouwtje en mannetje. Dat bewezen ze in Nederland al in een stomende India-tent op Lowlands. Vanavond stonden de twee in een uitverkocht Tivoli de Helling, een podium dat eigenlijk nu al te klein lijkt voor dit razende duo.



Het kleine 'De Helling' in Utrecht zat deze avond tot de nok toe gevuld. Vrijdagavond staan Blood Red Shoes in de 'De Mezz' in Breda, maandag is Amsterdam aan de beurt wanneer de twee de Melkweg uitverkocht hebben gekregen. Niet gek, gezien het succes van het pakkende debuutalbum dat voor een drukke agenda van de jonge band heeft gezorgd. En waarom dan niet een nog jongere band mee op sleeptouw nemen? Want er is nog even tijd voor een voorgerecht. Tien minuten later dan in de planning stond, komt een piepjong drietal het podium op en begint aan een half uur durende emo-set. Dit moeten The Excerts zijn, uit het Schotse Aberdeen. Een stuk minder rauw, snel en opwindend dan het hoofdgerecht, maar de jonge jongens leveren een energieke en strakke set af. De muziek mag dan misschien wat afgezaagd zijn en ze mogen wellicht wat onwennig op het podium staan, ze doen het best aardig. Wanneer de zanger op het eind van het laatste nummer nog even zijn gitaar weglegt om op een snare te gaan roffelen komt de goedlachse Steven van BRS de zaal alvast even opwarmen door roffelend van zich te laten horen.



Precies om half tien wordt de geluidsband weggedraaid en komen Laura-Mary en Steven het podium op. De schuchtere, maar beeldschone Laura glimlacht voorzichtig onder haar donkere pony en Steven zet opener 'Doesn't Matter Much' in. Weg met die pseudo-weltschmerz-emo, nu is de avond aan simpele, doeltreffende neo-grunge. Het publiek moet nog even op gang komen na een nieuw en onbekend nummer, maar bij 'Say Something, Say Anything' gooit de zaal de remmen los, om ze vervolgens niet meer aan te trekken. Het volgende nieuwe nummer kan na 'Try Harder' al op een enthousiaster ontvangst rekenen. Het duurt even, maar het lijkt nu alsof ook die schattige gitariste het naar haar zin begint te krijgen.



Mensen beginnen wat te crowdsurfen, en bij 'You Bring Me Down' durft er zowaar iemand het podium op te klimmen om een stage-dive poging te doen. Het hek is van de dam en de avond verandert in een wervelende rockshow. Het snoeiharde 'Forgive Nothing' wordt aan Metallica opgedragen en 'Count me Out' is een nieuw nummer dat het publiek nog even de gelegenheid geeft om uit te rusten. Dat is nodig, want wanneer de twee vervolgens 'It's Getting Boring By the Sea' er doorheen jagen, doorbeuken met het tranentrekkend mooie 'This Is Not For You' en eindigen met het razendsnelle 'I Wish I was Someone Better' is de zaal bijna uit zijn voegen gebarsten. Het duurde even, maar de twee hebben er gaandeweg duidelijk zin in gekregen en geven het publiek waar ze voor zijn gekomen. Het is misschien jammer dat er geen moeite wordt genomen de nummers anders te laten klinken dan op de plaat. Het feit dat de Blood Red Shoes pas één volwaardige plaat uit hebben zorgt voor een weinig verrassende, voorspelbare setlist. De nummers zijn echter om van te smullen, en Laura-Mary en Steven brengen ze met overgave.



Blood Red Shoes staan deze avond strak, zelfverzekerd en overtuigend op het podium. Ze moeten, net als het publiek, even opwarmen, maar de tweede helft van het optreden staat als een huis. Laura kruipt ook nog even achter het drumstel terwijl Steven laat zien dat hij ook wel een beetje gitaar kan spelen, om vervolgens met een snoeiharde versie van 'ADHD' afscheid te nemen van een dolenthousiast 'Tivoli De Helling'. De band mist een klein sprankje magie, maar ze zijn nog jong. Toch weten ze nu al een daverend optreden neer te zetten. Het handjevol nieuwe nummers wat er vanavond voorbij kwam smaakt in elk geval naar meer.



Setlist:
Doesn't Matter Much
New Song
Say Something, Say Anything
Try Harder
Another New Song
You Bring Me Down
Forgive Nothing
Last New Song
This Is Not For You
Getting Boring By The Sea
I Wish I Was Someone Better

Stitch Me Back
Wisseltruuk

ADHD

Met dank aan Jaap Pronk voor de foto's!


Locatie: Tivoli de Helling Datum: 30 oktober 2008 Waardering: