CD: Staind - The Illusion of Progress
Kennen we Staind nog? Ongetwijfeld dat de gitaarriedel van 'It's Been A While' wel een belletje doet rinkelen. En het is ook al weer een tijdje geleden dat we wat van Aaron Lewis en de zijnen gehoord hebben sinds ze met de genoemde hit in 2001 definitief doorbraken bij het grote publiek. Nu ligt er dan al weer een tijdje het vijfde studioalbum van de Amerikaanse newmetal in winkels. The Illusion of Progress, een veel passender had de titel misschien wel niet gekund. Want veel veranderd aan de sounds is er ondertussen niet. De band teert nog steeds op rauwe emo-nummers waarop Aaron Lewis zijn ellende van zich af zingt. Hij doet dat op een manier die er tien jaar geleden nog wel mee door kon maar het geluid van Staind begint een beetje gedateerd te klinken. Zoveel maakt het eerste nummer 'This is It' wel duidelijk, harde, vol geproduceerde gitaren waar de licht ellendige kreun van zanger Lewis nog maar net bovenuit komt. Dit eerste nummer geeft goed de koers aan die de cd verder gaat varen, en los van een enkele obligate ballad (het slijmerige 'Tangled Up in You') en een vreemd optimistisch klinkend nummer ('Believe') wordt daar ook niet erg van afgeweken.
Wat niet meteen vervelend hoeft te zijn, het is alleen wel zo dat dit The Illusion of Progress niet al te interessant maakt. Het gevoel overheerst dat we het allemaal al een keer eerder gehoord hebben. Wat voor de fans van deze typisch emo-newmetal niet storend hoeft te zijn, op dit album zijn zeker een paar behoorlijk pakkende songs te vinden. Zoals 'All I Want', 'Raining Again' en 'The Way I Am', nummers die laten zien dat de band aardig wat songmateriaal in huis heeft. En ook de geluidsmuur op het agressieve 'Break Away' is de moeite waard. Maar zoals aan de titels misschien al af te lezen valt is het tekstueel niet bepaald interessant, en dat vertaald zich eigenlijk ook weer door in de muziek. Dezelfde duistere nummers met een vreemd randje eraan, dezelfde pijn die doorklinkt in Lewis' getergde zanglijnen, en dezelfde scheurende gitaren. Voor de fans is he ongetwijfeld smullen, maar voor deze criticus is allemaal nogal flauwtjes.
Label: Atlantic Datum: Augustus 2008 Waardering:
