Interview: Gotye in 30 minuten
Gotye: muzikaal fenomeen in thuisbasis Australië, maar voor 30 minuten even de gezellige jongen aan de andere kant van mijn tafeltje in de foyer van een hotel aan de P.C. Hooftstraat. De marmeren vloer en goudkleurige ornamenten geven mij een unheimisch gevoel. Kopjes thee komen hier in mammoetformaat, waardoor ik gedwongen naar mezelf staar als ik voorzichtig een slokje neem. Net voor ik naar huis wil rennen om mijn avondjurk aan te trekken, schuift Gotye aan, niet in maatpak, maar in spijkerbroek en t-shirt. Vrolijk reikt hij mij de hand "Hi, I’m Wally." Zonder sterallures vertelt hij mij de komende 30 minuten in hoog tempo en vol enthousiasme over de dingen die hem bezig houden.
Wally maakt al langere tijd muziek, maar de keus die tot de grote doorbraak leidde kwam door toeval tot stand. "Het was echt een situatie waarin alles op het juiste moment gebeurt en samenkomt. Ik begon muziek te maken, eerst op de drums, later piano en begon met het schrijven van liedjes. Daarna raakte ik helemaal enthousiast van de synthesizer en het programmeren van sequenties. Het duurde best nog een hele tijd voordat ik een computer kocht, maar toen ik dat eenmaal deed vielen een paar dingen bij toeval samen: de buurvrouw kwam spijtig genoeg te overlijden en haar echtgenoot bood mij toen haar platencollectie aan, omdat hij wist dat ik muzikant ben. Toen had ik plots 300 platen en suggereerde een vriend dat ik eens moest proberen om te gaan samplen. Ik had geen geld, studeerde nog, ik had alleen een computer en wat oude albums, het was de enige manier om een goed klinkend album te maken zonder 20.000 dollar uit te geven die ik niet had."
Zowel de debuut-cd van Gotye, Boardface, als het album waar hij nu de wereld mee verovert, Like drawing blood, bestaan voor een groot deel uit samples. Voor het gebruiken van die samples is de toestemming nodig van de originele makers van een liedje. Het verkrijgen van die toestemming heeft nog de nodige voeten in de aarde gehad. Zo erg zelfs dat het eerste album nooit buiten Australië uitgebracht zal worden: "Op mijn eerste album staan zoveel samples dat het onmogelijk is voor allemaal toestemming te krijgen buiten Australië. Het zou te duur zijn en teveel juridisch gezeur opleveren. Met samplen is het helaas zo dat hoe creatiever je bent met samples, hoe moeilijker het is om de rechten op een liedje te bezitten. Voor de makkelijkste manier van samplen, een oud liedje met een beat eronder, is het heel simpel om toestemming te krijgen. De oorspronkelijke artiest zal 100% van de rechten eisen en krijgen, dan kun je dus nog geld verdienen aan optredens en eventueel aan een album. Als je echter meerdere kleine stukje van verschillende liedjes neemt, zoals ik doe, en dat zijn dan vaak incidentele onbelangrijke stukjes op de achtergrond, dan zal een platenmaatschappij die de artiesten vertegenwoordigt toch 100% eisen per sample. Dat is een probleem omdat je dan wat je verdient meerdere malen moet uitbetalen. Op die manier kun je er nooit geld aan verdienen. Het helpt ook niet om uit te leggen hoe creatief je ermee bent geweest en dat je er een eigen geluid van hebt gemaakt. Het is frustrerend dat het vaak heel lang duurt voordat een platenmaatschappij contact met je opneemt. Je belt ze op, je bent eerlijk en je biedt ze geld en een creatief element van jouw liedje en ze laten gewoon niets meer van zich horen. Daarom heeft het ook twee jaar geduurd om Like drawing blood uitgegeven te krijgen buiten Australië."
Er wordt vaak gedacht dat 'Thanks for your time' is geïnspireerd op Wally’s tijd in een callcenter, maar dat is een misvatting. Hij heeft nooit in een callcenter gewerkt. Wel heeft hij vaak genoeg aan de andere kant van de lijn gehangen. Voornamelijk in verband met zijn computer en inmiddels ook eindeloos met verschillende platenmaatschappijen. Gekscherend merkt hij op dat als hij de song soms hoort overweegt om een death metal-versie te maken om de extreme frustratie uit te drukken: "You have been placed in a queue… Whoar!"
Gotye mag dan licht getraumatiseerd uit de strijd zijn gekomen, uiteindelijk hebben wij in Europa dan toch zijn album. Nou ja, bijna, want één liedje van Like drawing blood is gesneuveld en vervangen door een song van Boardface. "Bij één liedje van het originele album, 'A distinctive sound', zei het platenlabel "Dit wordt echt te gek. Daar zitten honderden samples in." Ze vroegen mij toen of ik niet een ander liedje had. Ik heb toen 'The only thing I know' van Boardface aangedragen omdat ik het gevoel had dat ik dat qua sound aan kon passen aan de rest van Like drawing blood."
Door al het gedoe rond het verkrijgen van gebruiksrecht op één sample, laat staan honderden, zou je misschien denken dat Wally het samplen aan de wilgen zou hangen, maar dat is hij nog niet van plan: "Ik wil het graag blijven doen. Hopelijk kan ik een balans vinden tussen zelf liedjes schrijven en samplen. Op het moment ben ik bezig met drie of vier projecten die gebaseerd zijn op samples. Daar ben ik op dezelfde manier mee bezig als bij Boardface en Like drawing blood, op het moment zijn het nog puur instrumentale tracks. Ik heb nog geen melodieën of ideeën voor de teksten. Ik ben heel hard bezig om ze in stukjes te hakken en er effecten over te gooien zodat ze niet meer herkenbaar zijn, dan heb ik ook geen toestemming nodig om de sample te gebruiken. Ik gebruik de samples eigenlijk voornamelijk als inspiratie. Een platform om mijn eigen ideeën te creëren. Met samples werken is ook praktisch, want dat kan ik in het vliegtuig doen of in de bus. Verder ben ik ook bezig met een paar songs die meer traditioneel tot stand zijn gekomen. Ik heb de teksten en melodieën op de piano geschreven en ik heb een idee over hoe ik wil dat de track gaat klinken."
Veel songs van Gotye hebben een melancholische, duistere toon, zeker op zijn eerste album is de sfeer constant 'down'. Wally heeft duidelijk twee kanten, zijn blog staat namelijk vol met grappige ditjes en datjes."Ik zou graag wat meer luchthartige liedjes schrijven. Ik denk dat ik van nature meer naar melancholie neig. Ik moet mezelf echt pushen om gekkere dingen te schrijven. In het verleden was ik meer depressief en een beetje een bezorgde, verdrietige persoon, maar zo voel ik me niet de hele tijd. Ik probeer een balans te vinden. Ik probeer verschillende ervaringen, gevoelens te verkennen die je hebt in het leven. Ik wil niet dat alles één kleur heeft."
Hoewel het duidelijk is dat muziek de grote passie is van Wally, blijkt al snel dat hij nog meer interesses heeft. "Ik hou erg van lezen. De laatste tijd hebben vooral stripromans mijn interesse." Hij begint te lachen. "Eigenlijk heb ik momenteel een beetje een probleem met het gewicht van mijn koffers. Ik heb al een hele zware roadcase die ik mee moet nemen waardoor ik al bij de luchtvaartmaatschappij moet smeken en nu heb ik ook nog een extra koffer van 20 kilo vol met stripromans en platen die ik de afgelopen weken heb gekocht."
Een andere interesse van Wally is de Japanse taal. "Ik ben graag in Japan en zou er graag meer tijd doorbrengen. Tokyo is een ongelofelijke smeltkroes. Er is een enorme invloed vanuit het westen, maar ze japaniseren alles. Zo verdraaien ze de Engelse taal, ze verkorten woorden en maken er een soort eigen taal van. Dat hoor je veel als je daar bent. Aangezien ik Japans heb gestudeerd spreek ik het namelijk ook een beetje. Ik zou het graag nog beter spreken, maar ik kan wel een conversatie houden in het Japans." Wally heeft zijn studie Japans helaas niet afgemaakt. Eén semester voor het behalen van zijn major stopte hij met de studie omdat hij steeds meer bezig was met muziek en colleges miste om muziek te kunnen maken.
Wally’s passie voor muziek eist echter de meeste tijd op. Naast het Gotye-project weet hij zowaar nog tijd te vinden voor de driekoppige formatie The Basics waar hij deel van uitmaakt. Het eerstvolgende wat wij van Wally mogen verwachten is dan ook een album van The Basics. Wally was gisterenavond laat nog op om de laatste vorderingen via Skype te bespreken. Hij krijgt de mp3’s voor het nieuwe album via internet doorgestuurd zodat hij ze in Europa kan beluisteren. Daarna heeft hij de computer aan gelaten voor een uitgebreide scan. Wally is afhankelijk van de techniek voor zijn optreden en moet er zodoende voor zorgen dat zijn computer het niet begeeft door virussen. Het houdt hem blijkbaar ook onderbewust bezig, want nadat hij is gaan slapen, met de computer nog aan, heeft hij er zelfs over gedroomd: "Het was geen goede droom. Het ging over een computervirus... Ja, mijn computer was besmet en ging allerlei rare dingen doen." Hij pauzeert even en lacht: "Hele 'nerdy' droom dit. Het begon allemaal heel onschuldig, iconen die op het bureaublad veranderen, maar uiteindelijk begon de computer allerlei onuitgebrachte tracks naar torrentsites te versturen. Best wel hilarisch eigenlijk. Toen ik wakker werd had ik iets van 'O, nee!'. Maar het was gelukkig maar een droom."
Het album Like drawing blood van Gotye ligt nu in de winkel.
Check www.gotye.com voor meer informatie en de blog van Wally.