Evenement: V Festival 2008 (UK)
FOK! trok naar Chelmsford, een klein uurtje rijden van Londen en sloeg er de tenten neer. De camping was hetzelfde als elke festivalcamping: druk, rumoerig, vies en een gebrek aan sanitaire voorzieningen. Dit mocht de pret echter niet drukken, want zo is het leven op een festival.
Uitgedoste festivalbezoekers
Zaterdag 16 augustus was de eerste dag van het festival. De poorten gingen om 12.00 uur open, en binnen een kwartier was het al aardig druk op het terrein. Dit was echter erg groot, dus het voelde niet beklemmend aan. Het festival telde vijf podia. De twee hoofdpodia waren de V Stage en de 4Music Stage. Dit waren buitenpodia. De andere drie podia waren binnen, in tenten. De JJB Champion ARENA was voor de grote tentacts. In de Virgin Mobile Union tent kon men terecht voor de kleinere acts, en op de Sessions Stage konden opkomende acts worden gezien.
De eerste act die we zaterdag gingen bekijken was Amy MacDonald op de 4Music Stage. De Schotse singer-songwriter is in Nederland mateloos populair, maar in het Verenigd Koninkrijk bleek de opkomst bij haar optreden erg matig. Amy wist met haar gitaarmuziek een erg goed optreden neer te zetten, maar hield het na een half uur alweer voor gezien.
Amy MacDonald
Na het optreden trokken we naar het hoofdpodium, omdat daar binnen een uur Maxïmo Park zou gaan spelen. De energieke punkrockband wist het publiek flink mee te krijgen. Ze speelden een goede mix van hun twee albums en liet zelfs een nieuw nummer horen. De drie kwartier die ze voor hun set kregen , waren echter veel te kort, het publiek had nog veel meer willen horen.
Paul Smith, zanger van Maxïmo Park
Een uur na Maxïmo Park betraden The Kooks het podium. Zij waren verrassend goed en konden het publiek redelijk boeien met hun indierock. Aan het einde van de set kwam ook Kinkszanger Ray Davies nog even een liedje meespelen en -zingen.
Toen was het de beurt aan de Stereophonics. Ik had de band nog nooit eerder gezien en kende er weinig van, maar ze wist me bijzonder te boeien. "It Means Nothing", "Maybe Tomorrow" en vooral afsluiter "Dakota", maar ook andere nummers werden door velen uit volle borst meegezongen.
Stereophonics
Na een flinke tijd wachten was het dan eindelijk tijd voor de band waarvoor ik helemaal naar Engeland was afgereisd, Muse. Het optreden zou één van de weinige zijn die ze dit jaar gaven, en er zouden nieuwe nummers gespeeld gaan worden. Bovendien zou de band samen met een andere artiest een nummer gaan spelen. Hier bleek echter niets van waar, wat de show voor mij nogal tegenvallend maakte. Voor mensen zonder verwachtingen was het overigens een erg goede show, zoals alleen Muse ze kan geven, met spectaculaire lichtshows en effecten. Voor mij was het echter de zoveelste zelfde setlist als altijd, die bovendien tien minuten korter duurde dan gepland.
Muse - Knights of Cydonia op V 2008