Boek: Claudia Tabbert - Mijn hart blijft in Afrika
Zuid-Afrika, we noemen het land vooral nog altijd in één adem met Nelson Mandela. Hij is misschien wel de vleesgeworden definitie van Zuid-Afrika en zijn strijd tegen de apartheid. Mijn hart blijft in Afrika is het verhaal van schrijfster Claudia Tabbert. Een verhaal dat zich afspeelt ten tijden van de apartheid in Zuid-Afrika. Hoe een Westerse vrouw (geboren 'Oosters' door haar afkomst uit de DDR) ontdekt dat zij een bijdrage kan leveren aan een beter bestaan voor Afrikaanse kinderen en hoe zij hierin haar hart verloor. Het zijn de fragiele, maar zeer indrukwekkende elementen uit dit boek dat onlangs in het Nederlands vertaald werd en sinds kort verkrijgbaar is. Een mooie aanrader voor de komende vakantie is het zeker, ondanks het misschien zwaar aandoende thema.Hartverwarmend en hartverscheurend tegelijk
Claudia Tabbert is geboren in de DDR van eind jaren zestig. De Stasi regeert er met harde hand. Ondanks dat ze een redelijk gelukkige jeugd heeft, beseft Claudia wel dat als zij meer vrijheid wil hebben zij toch echt zal moeten 'ontsnappen' uit de greep van het ferme, afschermende Oost-Duitsland. Met enkele vrienden besluit ze daarom uiteindelijk om te vluchten. Deze vlucht is het begin van een nieuw leven, waarin zeker de eerste jaren geen weg terug is. Claudia heeft al gauw door dat zij vooral behulpzaam wil zijn en als zij een aanbieding krijgt om namens een farmaciebedrijf in Zuid-Afrika mee te werken aan diverse medische onderzoeken grijpt zij deze kans met beide handen aan. Daar, in het door apartheid getekende Zuid-Afrika ontmoet de de 4-jarige kleuter Tillis. Vanaf het eerste moment dat Claudia hem in de kliniek -haar uitvalsbasis- ontmoet, heeft zij haar hart verloren aan het kleine jongetje.
Verdwenen, maar niet vergeten
Getroffen door tbc is de fragiele Tillis opgenomen in een kliniek in Williamsburg. Als hij uiteindelijk genezen is van de ziekte, is het beleid dat hij terug gaat naar zijn vader. Zijn moeder is niet meer in beeld, maar ook een leven bij zijn vader is verre van goed te noemen. Deze is vooral bezig met dronken worden. Echter, kinderrechten zijn niet aan de orde van de dag en Tillis moet uiteindelijk toch met zijn vader mee. De maanden die dan volgen worden voor Claudia vooral gekenmerkt door haar zoektocht naar Tillis, want deze lijkt in de sloppenwijken verdwenen te zijn. Vergeten kan zij hem echter niet. Zelfs niet op het moment dat Claudia besluit om terug te keren naar Duitsland. Het leven in Zuid-Afrika wordt haar als blanke vrouw nagenoeg onmogelijk gemaakt en haar veiligheid komt meermalen in het gedrang. Haar gezonde verstand moet haar dan doen besluiten terug te keren naar het 'veilige' Westen. Maar niet voordat zij Tillis heeft gevonden en heeft gezorgd dat hij een beter onderkomen zal krijgen dan bij zijn dronken vader, die duidelijk niet in staat is voor zijn kinderen te zorgen. Pas dan kan zijn terugkeren naar huis, al zal haar hart voor altijd deels in Afrika blijven, bij Tillis en de vele kinderen zoals hij.
Claudia Tabbert (1968) weet zelf wat het is om te leven met beperkte vrijheid en hoe het voelt om gediscrimineerd te worden. Afkomstig uit de DDR heeft zij moeten vluchten om uiteindelijk haar dromen waar te kunnen maken. Ze heeft in haar carrière diverse medische projecten geleid in crisisgebieden, waaronder 10 jaar in Zuid-Afrika waar zij Tillis -de hoofdpersoon uit het boek- leerde kennen. Inmiddels woont ze met haar dochter Sydney in München.Waar Tabbert vooral in slaagt met haar boek is het voelbaar maken van de armoede in de sloppenwijken in Zuid-Afrika. Vooral het leed dat de kinderen er ervaren komt 'binnen' bij de lezer. Het opmerkelijke is wel dat naast deze schrijnende situatie heel mooi wordt beschreven hoe blij kinderen van tijd tot tijd toch ook kunnen zijn. Geef ze een baseballpetje en je krijgt een lach alsof je een Westers kind een spelcomputer hebt gegeven. De eenvoud van het gelukkig maken heeft Tabbert heel goed gevat in woorden. Haar verhaal is er één van vele over dit land en over de situatie ten tijde van de apartheid. Nog altijd zijn er in Afrika landen te vinden die in meer of mindere mate in een soortgelijke situatie zitten en het boek is daarom -helaas- nog altijd actueel te noemen. Het boek zet aan tot reflectie en zet je aan het denken over hoe we wellicht als rijke Westerse wereld toch meer zouden kunnen bijdragen aan de crisisgebieden in de wereld. En alleen deze boodschap is al een begin naar een betere wereld. Wanneer je als schrijver de mensen deze boodschap mee kunt geven is dat op zich al een mooi resultaat.
Uitgever: The House of Books ISBN: 9789044321241 Pagina's: 255
Waardering:
