Concert: Maxïmo Park in Doornroosje
Ik was nog nooit in Nijmegen geweest, dus ik wist niet wat ik moest verwachten van de show. Op de site stond dat het wel "intimate" zou worden, maar dat leek me een leuk verkooppraatje. Niets bleek echter minder waar, want poppodium Doornroosje is érg klein. Bij het concert waren ongeveer 300 mensen aanwezig en de zaal zal niet groter zijn geweest dan 20 bij 15 meter. "intimate" was het dus zeker!
Na een uur buiten, en 75 minuten binnen te hebben gewacht, kwam de band het podium op. Zanger Paul Smith begon met een erg kort praatje, maar zag ook in dat het publiek behoefte had aan muziek. De band zette al snel 'Girls Who Play Guitars' in. De band was in topvorm, en kon het enthousiasme voorin van het publiek erg waarderen. Er ontstond daar namelijk bij welk nummer dan ook, rustig of niet, een aardige pit.
Na een pittig begin, met na 'Girls Who Play Guitars' ook de oude hit 'Graffiti', kwamen er enkele rustige nummers, om meteen te volgen met hun grote hit van vorig jaar, 'Our Velocity'. Hierbij kwam een groot deel van het publiek los, en er werd één groot feest gebouwd. Tussen het spelen door vertelde Paul Jones dat hij en de band het erg waardeerden dat ze waren uitgenodigd voor zo'n intieme show.
Na 'Parasian Skies', een redelijk rustig nummer, kwam de band met een verrassing. Er werd namelijk een nieuw nummer gespeeld, met de naam 'Tanned'. Het nummer klonk best aardig, maar had naar mijn mening niet de energie om het goed te doen als single. Na nog een aantal rustigere nummers, knalde de band verder met 'Limassol'. Hierbij werd het voorin het publiek een gekkenhuis, iedereen sprong tegen elkaar aan. Na dit nummer introduceerde de band opnieuw een nieuw nummer, als ik het goed verstaan heb heet het 'Questing'. Dit nummer was ook weer een typische albumvuller, weinig speciaals. De laatste paar nummers van de setlist, waaronder 'The Unshockable' en 'Going Missing', maakten echter weer veel goed.
Na 'Going Missing' verliet de band het podium, gelukkig niet definitief. Na uitbundig gejuich speelde de band een van de beste encores die ik ook heb gezien, drie nummers die stonden als een huis, 'Russian Literature, Books from Boxes', en als laatste hun bekendste hit, 'Apply Some Pressure'. Na dit nummer, waarbij vrijwel iedereen stond te springen, verliet de band het podium, en liet mij, en naar waarschijnlijkheid ook de rest van het publiek, zeer tevreden achter.
Setlist:
01: Girls who play guitars
02: Graffiti
03: Postcard of a painting
04: A fortnight's time
05: Our velocity
06: Parisian skies
07: Tanned (nieuw nummer)
08: I want you to stay
09: Karaoke plays
10: By the monument
11: Limassol
12: Questing (nieuw nummer)
13: The coast is always changing
14: The unshockable
15: Going missing
Encore:
16: Russian literature
17: Books from boxes
18: Apply some pressure