DVD: Punk: Attitude
"Punk is dood", hoor je mensen vaak proclameren. Ze hebben daarin maar gedeeltelijk gelijk. In hun onwetendheid zien zij namelijk alleen het muzikale aspect van punk. En wat dat betreft is er voor hun bewering iets te zeggen. Dat punk een bepaalde levenshouding is en dat de muziek maar een bijkomstigheid is, is voor deze mensen zeker geen gesneden koek. In Punk: Attitude probeert de Britse regisseur Don Letts aan de hand van interviews met prominente muzikanten een zuiver beeld te schetsen van het ontstaan van de punk en wat de impact is geweest op de muziek, maar ook op de mode, film en grafische artiesten.
Don Letts is niet de eerste de beste persoon die het overbekende punkverhaal probeert te vertellen. Ooit was hij DJ in de fameuze Londense nachtclub Roxy. Daar had hij een groot aandeel in de verdere ontwikkeling van punk door naast de huisstijl ook reggae en dub te mixen. Dat had onder meer invloed op het latere geluid van The Clash. Met Mick Jones begon hij op den duur Big Audio Dynamite, toen The Clash in de laatste fase van haar bestaan was. Daarnaast heeft hij verschillende documentaires over The Clash op zijn naam staan.
De opzet van Punk: Attitude uit 2005 is vrij eenvoudig: Letts interviewt een aantal vooraanstaande figuren binnen de punk (en ver daarbuiten) over verschillende onderwerpen. Het is daarbij opvallend hoe men op één lijn zit terwijl er toch twee kampen waren, namelijk de New Yorkse en de Londense punkscene (Ramones vs. The Sex Pistols). Al neemt niet iedereen alles even serieus. Zo is Henry Rollins een vastberadenere houding toebedeeld dan bijvoorbeeld Howard Devoto (Magazine, The Buzzcocks), die veel met een korrel zout lijkt te nemen.
Ik mis overigens een paar iconen in deze film: John Rotten, Iggy Pop, Lou Reed, Deborah Harry, New Order, Dave Grohl, Patti Smith en Paul Weller. Maar dat mag de pret niet drukken. Net als de waardeloze Nederlandse ondertiteling die waarschijnlijk is verzorgd door een aap met het verstand van een baviaan. Het is wel storend dat de indruk gewekt wordt dat er na 1980 weinig acceptabele punkrock zou zijn gemaakt. Zo lijkt het dat er opeens Nirvana was, terwijl voorbij gegaan wordt aan het feit dat er in Seattle al járen daarvoor een bloeiende scene was waar een punkmentaliteit heerste. Henry Rollins maakt dan nog de blunder door te stellen dat dankzij Nirvana bands als Soundgarden en Alice in Chains zich liet uitkopen door grote platenmaatschappijen (terwijl deze twee bands al vóór de hype daar getekend hadden), waardoor er zogenaamd gebroken werd met het do-it-yourself-principe. Ach, het mag de pret niet drukken. Het is namelijk prachtig om te zien dat de idealen van de betrokkenen nog altijd aanwezig zijn.
Al met al een geslaagde film, met op de tweede dvd een hoop extra's die meer licht werpen op de randverschijnselen van de punkrevolutie en de nadagen daarvan. Punk mag dan wel 'doodverklaard' zijn, het is nog steeds een bron van inspiratie voor velen.
Releasedatum: 27 mei 2008 Kijkwijzer:
Waardering film:
- Waardering extra's: 