CD: Gorki - Voor Rijpere Jeugd

Joost Melis (Pink_Floyd)
"En dan worden ze achttien, en daarna ook negentien, en later worden ze honderd, dan brengt de burgemeester bloemetjes." Zulke tekstregels kunnen maar van één man zijn. En inderdaad, ze zijn van Luc De Vos, die met zijn band Gorki maar weer een nieuwe plaat aan het toch al zo rijke oeuvre heeft toegevoegd. Voor Rijpere Jeugd heet de opvolger van Homo Erectus en laat ik maar direct met de deur in huis vallen: Nee, deze plaat brengt niets nieuws.


Maar ja, wat zou De Vos ook vernieuwen met Gorki? Goedbeschouwd heeft hij nooit iets anders gedaan dan fijne liedjes met interessante teksten schrijven. Fraaie gitaarmuziek met her en der ruimte voor een flardje folk of country, zoals op liveplaat Boterhammen zo mooi viel te horen. Maar verder? Haal een willekeurige voorganger uit de kast, zet voor mijn part de DVD op en je zult merken dat Gorki als band nauwelijks is veranderd. Ja, hooguit zijn de heren soms iets milder geworden en De Vos is makkelijker gaan zingen.

Ook op Voor Rijpere Jeugd geen plotselinge surprises. Gorki heeft geen bliepjes en piepjes toegevoegd, is niet op de klassieke toer gegaan met een blik strijkers en maakt geen heavy metal. Gorki maakt "gewoon" weer elf fraaie songs. Songs waarin altijd plaats is voor een bepaalde nostalgie. Nummers die je doen denken aan vroeger, hoe jong je ook bent. Aan de tijd dat je onbezorgd met vrienden naar het park ging om te voetballen, te hangen of wat te drinken. Om meisjes te zien. Meisjes die vervolgens toch altijd weer voor lastige problemen zorgden, hoe leuk ze ook waren.

Luc De Vos is een meester in het scheppen van dit soort beelden, waardoor er altijd wel ergens een brok in de keel ontstaat of desnoods een diepe zucht van verlangen naar toen. Toen, dat was de tijd waarin Veronica reclame maakte op televisie met de fijne slogan "Veronica komt naar je toe deze zomer". De Vos maakt er maar gelijk een liedje over. Hij voegt er "want jij bent jong en je wil eens wat" aan toe. Waar hebben we dat eerder gehoord? Alle thema's zijn weer aanwezig. Zo is De Vos vaak in het park, ontmoet hij mooie en jonge meisjes, zingt hij over de vrije geesten die hippie of surfer zijn, Euro Disney en die eeuwige twijfel.

Op afsluiter 'Spiegelbeeld' bijvoorbeeld, als De Vos mijmert over de dingen die hij voorbij liet gaan. Zo zijn er weer genoeg songs om straks weer te kunnen spelen bij concerten. Waarvan opener 'Ik Kan Nooit Meer Naar Huis' en het schitterende 'Geluk In Het Spel' wat mij betreft tot zijn beste nummers ooit geschaard mogen worden. De Vos zit zelfs te pokeren in laatstgenoemde song. Toch nog even hip en modern dus. En hee, wat is dat, daar halverwege? Het rauwe 'United Kashmir' vormt ineens een flinke stijlbreuk met de rest. Toch nog iets nieuws, want dit deed Gorki nog niet eerder.

Waarmee De Vos ook die mogelijke kritiek van tafel veegt. Prima, maar van mij had het niet gehoeven. Zo om de twee jaar een Gorki-plaat, waarop alles wat hierboven beschreven is op één of andere manier voorbijtrekt, dat is genoeg. Sterren, cijfers, jaarlijstjes, wat zou het allemaal? Gorki ontstijgt dit allemaal, door simpelweg Gorki te zijn en te blijven. De rijpere jeugd weet nu wat te doen.... Op naar die platenzaak, maar wel eerst door het park.

Met dank aan methodmich voor de submit!

Label: Lipstick Notes/PIAS Datum: April 2008 Waardering: