CD: Bad Chopper - s.t.

Joost Melis (Pink_Floyd)
Afgelopen jaren werden festivalgangers door de grootvader van de punk weer eens ouderwets onderwezen over het fenomeen punk. Lowlands en Pinkpop mochten de naam Iggy and The Stooges met trots op hun pamfletten afdrukken en hebben dat geweten. Zinderende optredens waar de vonken van afvlogen werden een feit. De Sex Pistols gaan dit jaar op Lowlands nog een punkfeest van weleer proberen neer te zetten. Het laatste anker in de heilige drie-eenheid van de punk, The Ramones, zal met de dood van oprichters Joey (kanker), Dee dee (overdosis heroïne) en Johnny (kanker) nooit meer op de planken terug keren. Er is echter nog een 'nazaat' uit de Ramonesgeschiedenis die de muziek weer heeft gevonden. C.J. Ramone (in het geboorteregister bekend als Christopher Ward) speelde van 1989 tot 1996 met Marky en Dee Dee. Maar anno 2008 timmert hij met zijn band Bad Chopper serieus aan de weg.


De band stond tot een aantal jaar terug te boek onder de naam The Warm Jets, maar veranderde in 2001 hun naam om verwarring met de Britse variant te voorkomen. Het huidige trio presenteerde enkele weken geleden hun selftitled debuutalbum waar ouderwetse punk hoogtij op viert. Een twaalftal tracks die bij elkaar 31:13 minuten klokken en waarvan de meeste er dus à la de Ramones binnen een paar minuten doorheen gejast worden, zoals het hoort.


De kickstart 'Real Bad Time' zet de toon van de plaat goed weg, up-tempo, ruig, rauw en raggen: gewoon punk as fuck. 'Sick Of It' en 'Ain't No Criminal' leggen de lat nog een stuk hoger. Snerpende gitaren met een stutmuur van lompe, diepe bas en puik drumwerk voeren de boventoon. Het New Yorkse accent van C.J. geeft elan aan de ruwheid van de plaat en de subtiele, maar vrij korte solo's, complementeren de punksongs perfect. 'Why' levert slechts een summiere bijdrage aan de kwaliteit van dit, door de bank genomen, uitstekende album. Enkele songs vertonen zwakheden en dienen meer als opvuller. De bulk is echter opgebouwd uit opgefokte punk, vette riffs, diepe simpele bassen en drumwerk dat met minimale middelen doet wat het moet doen, de sterkte van een track onderstrepen en ritme aangeven. Verdomd lekker plaatje waarin de geesten van de Ramones en Iggy even samen smelten en stiekem je stereo op vol vermogen zetten.

Label: Acme Records Datum: 21 Maart 2008 Waardering: