CD: Bell X1 - Flock

Joost Melis (Pink_Floyd)
Veel mensen zullen nog nooit van Bell X1 gehoord hebben. Hooguit als je de geschiedenis van Damien Rice kent, in Ierland hebt gewoond of The O.C. en/of Grey's Anatomy hebt gevolgd en achter de muziek bij die shows bent aangegaan. Geen massapubliek dus. Voor de mensen die de band al wel kennen, zal Flock een vreemde stap lijken. Het album zag namelijk in 2005 al het licht in andere delen van de wereld, maar pas in 2008 zijn Amerika en ook Nederland aan de beurt.


Het verleden van de band gaat terug naar 1991. De band droeg toen de naam Juniper en had Damien Rice in zijn gelederen. Toen Rice in 1998 als frontman opstapte om solo te gaan was dat het einde van Juniper. De vier overgebleven leden schoven echter drummer Paul Noonan een paar meter naar voren en zetten een microfoon voor zijn neus. Een nieuwe frontman, een nieuwe samenstelling, een nieuwe naam: Bell X1. Ook de stijl van de muziek veranderde, aangezien het schrijven van songs nu op de schouders van Noonan en gitarist Dave Geraghty terecht kwam.


Het geluid dat op Flock hoorbaar is, past prima als begeleiding bij films of TV-series als Grey's Anatomy (of andere vrouwenseries). 'Eve, The Apple Of My Eye' ondersteunt het drama en pathos met zijn aanzwellende melodie en fragiele zanglijnen. Ook 'My First Born For A Song' vaart in dezelfde wateren. 'Eve, The Apple Of My Eye' hoort eigenlijk thuis op het tweede album, maar is voor de uitgave in de VS en Nederland weer opgepoetst. 'Flame' zou zo terecht kunnen komen onder de beelden van een verliefd stel onder een sterrenhemel. 'Bigger Than Me' gaat een tandje sneller en laat de rockkant van de band wat duidelijker horen. De spanningsboog op het album staat helaas niet erg gespannen en sommige nummers zijn wat te eenvoudig of traag. 'Bad Skin Day' gaat bijvoorbeeld al snel vervelen. Met 'Nathalie' en 'Reacharound' wordt het niveau gelukkig weer wat hoger. Ondanks dat veel tracks gelijkenissen met elkaar vertonen, zijn de verschillen groot genoeg om de aandacht erbij te houden. Geen briljante plaat, maar wel de moeite waard.

Label: Belly Up Datum: Maart 2008 Waardering: