Film: Paranoid Park
Hij speelt de tiener Alex, die zijn leventje rustig leidt met de gewone tienerproblemen, zoals zijn puberteit en gedoe met zijn vriendinnetje. Zij wil een serieuze relatie, maar voor Alex hoeft dat allemaal niet. Daar komt nog eens bij dat zijn ouders gaan scheiden. Alex gaat graag met zijn vriend Jared (Jake Miller) skaten in het illegale skatepark Paranoid Park. Hier kan hij zijn problemen een beetje vergeten, want, zoals Alex zegt, de mensen die hier skaten hebben nog veel grotere problemen.
Op een dag wordt Alex door een jongen van Paranoid Park meegevraagd naar het rangeerterrein achter het skatepark. Dit had hij beter niet kunnen doen, want Alex doodt hier per ongeluk een beveiligingsagent. Omdat hij al genoeg aan zijn hoofd heeft, besluit hij tegen niemand iets te zeggen. Maar dit gaat natuurlijk aan hem knagen en op aanraden van een vriendin, die doorheeft dat er iets mis is met Alex, besluit hij de gebeurtenissen van zich af te schrijven.
We zien de gebeurtenissen in de volgorde dat Alex ze zich herinnert en opschrijft. Dat wil zeggen dat het verhaal niet chronologisch verteld wordt, dat dingen weggelaten worden die later weer terug komen, of dat gebeurtenissen herhaald worden. We zitten dus echt in het hoofd van Alex. De harde gebeurtenissen van de werkelijkheid worden afgewisseld met mooie, korrelige beelden van skatende mensen, met daaronder de erg goed passende, dromerige muziek van onder andere Elliot Smith (Gus Van Sant gebruikte zijn muziek overigens ook al in Good Will Hunting). Het leven zoals Alex zou willen dat het was.
Het verhaal wordt dus erg subjectief verteld, vanuit Alex' belevenis. Dit zorgt ervoor dat we sympathie voor hem voelen, ook al heeft hij iemand vermoord. Hij heeft dit immers niet express gedaan en we kunnen zien dat het aan hem vreet. Bijvoorbeeld als hij voor de eerste keer seks heeft met zijn vriendinnetje, doet het hem niks. Alex heeft wel andere dingen aan zijn hoofd. Van Sant heeft deze subjectiviteit op een geniale manier in beeld gebracht en heeft de perfecte muziek uitgekozen om dit te ondersteunen. Hoewel beeld en muziek hier en daar met elkaar in contrast lijken, klopt het op een of andere manier toch precies.
De keuze voor onbekende en onervaren acteurs maakte Van Sant al eerder bij Elephant en Last days. Dit werkt erg goed, het zorgt ervoor dat we naar 'echte mensen' kijken, in plaats van naar acteurs die een rol spelen. Hierdoor kun je je nog beter identificeren met de personages. Als je je dan ook nog bedenkt dat de film in slechts achttien dagen is opgenomen, blijkt wel, gezien het resultaat, dat Van Sant toch echt een hele goeie filmmaker is. Paranoid Park is, na Good Will Hunting en Elephant weer een klein pareltje.
Label: A-film Releasedatum: 28 februari 2008 Kijkwijzer:
Waardering film:
