CD: Grand Avenue - The Outside
Grand Avenue was met The Outside ongetwijfeld hetzelfde van plan, en dan bedoel ik een artistiek statement zonder weerga. Grotesk is het zeker.
Hoe kan het ook anders dan grotesk zijn, als je een combinatie van Coldplay en U2 probeert te zijn? Althans dat beluister ik erin. Mix daarin een lichte kweelfactor, een zanger die het leed van de wereld torst, en posterteksten zoals:
We will be together like lovers lost forever
I feel no pain
I feel no pain.
(uit: 'Give Myself Away')
Het wordt daardoor niet direct een beroerd album hoor: strak geproduceerd, vlotte nummers, geen noot valt verkeerd. Het mist echter sympathie, het mist authenticiteit. Het klinkt te gemaakt.
Maar dat neemt niet weg dat voor liefhebbers van eerder genoemde bands The Outside best te waarderen is. Het titelnummer ('The Outside')heeft bovendien wat extra's, in de vorm van gejaagdheid, niet in de laatste plaats doordat dit nummer lekker basgeoriënteerd is. 'Closer' begint als het Coldplaynummer van het album, maar ontspoort halverwege op een prettige wijze. Er zit in ieder geval een climax in het nummer, hetgeen op veel songs op The Outside helaas ontbreekt, alle drama ten spijt. 'London', 'Bullet', 'Monday Morning', ze zijn allemaal vakkundig bedacht, ingespeeld en geproduceerd, maar het blijft achtergrondmuziek.
Grand Avenue zou zomaar de Kane van Denemarken kunnen zijn. Hate it of love it. Ik hou het op noch het één, noch het ander, met een lichte neiging naar het eerste vanwege het hoog copy/paste gehalte. Uiteindelijk wint dat gevoel dan toch van respect voor vakmanschap. Muziek zou toch in de eerste plaats gevoel moeten zijn.
Label EMI Datum: 15 februari 2008
Waardering:
