CD: Gram - Four-letter Word

Joost Melis (Pink_Floyd)
Onlangs besloot muziekblad OOR een complete editie te wijden aan 50 jaar Nederlandse popmuziek. Uiteraard kon hierin een lijst van de beste platen niet ontbreken. Omdat lijsten altijd stof voor discussie opleveren was dat een slimme en leuke toevoeging aan het blad. Opvallende acts kregen een plaatsje tussen de beste 50. Minstens zo opvallend waren enkele afwezigen. Persoonlijk miste ik één bepaald album. Een album dat ik de laatste jaren ook steevast in mijn top 100 zet als er op een forum weer eens een top 100 aller tijden gevraagd wordt. Welk album? Let's Play Boys & Girls van Seedling natuurlijk!


Diverse leden van Seedling, dat er helaas mee stopte, duiken inmiddels op in andere bands. Gelukkig maar, want een Nederlandse band die zelfs de goedkeuring van wijlen John Peel kreeg, is een grote. Mariken Smit deed mee met TomCat, Bas Jacobs richtte een blad op en stortte zich op Pfaff. Susanne Linssen, die met haar viool de dan wel melodieuze dan wel lekker puntige gitaarpopsongs altijd dat heerlijke toefje extra meegaf, bracht onlangs als lid van Hospital Bombers een fijne plaat uit. Een mooi teken van leven en dat krijgen we nu ook van zangeres Marg van Eenbergen. Marg ging min of meer solo, al krijgt ze op deze plaat puike muzikale hulp van bassist / gitarist Maarten Kooijman (Johan) en drummer Stoffel Verlackt (Sukilove).

Marg noemde haar nieuwe muzikale uitspatting Gram, een simpele omkering van haar naam. Of ze haar gram wil halen op iemand? Geen idee, maar als dat een doel is geweest, dan is ze geslaagd. Met Gram Parsons zal het in elk geval niets van doen hebben. Want muzikaal tapt Gram uit hetzelfde vaatje als Seedling deed. Een nummer als 'Flick The Switch' had zo op het door mij zo gewaardeerde Let's Play Boys & Girls gekund. Dit valt te zeggen over meerdere nummers, zoals het dynamische 'Cut It' of 'The Joke Is On Me'. Toch laat Gram ook wat anders horen. Zo zijn er enkele songs die nadrukkelijk leunen op de fraaie zang van Marg. 'Oh Ainslie' is wat dat betreft een goed voorbeeld, een haast verraderlijk lief aandoend liedje. Onweerstaanbaar fraai is zelfs de ode aan Amsterdam, genaamd 'Amsterdam Calling'. Een stad die geadoreerd wordt alsof het het Venetië van het noorden is, zingt ze ergens. Toch druipt er ook een zekere tragiek van de song af, die door de gevoelige zang duidelijk naar voren komt. En ach, we moeten ook weer niet denken dat Marg nu ineens al te lief is geworden, want dan komt er gewoon een song als 'Dynamite Is A Girl's Best Friend' voorbij.

Het maakt van Four-letter Word een zeer geslaagde plaat, waarop Marg laat horen dat er leven is na Seedling. Prima leven zelfs, zoals Susanne met de Hospital Bombers ook al aantoonde. En toch, ik mis in enkele van de beste songs die viool. Dan zou je willen dat Susanne toch ineens stiekem de song binnen komt huppelen en de slagroom op de taart verzorgt. Zoals in het schitterende 'Endora' van Seedling destijds, waarin Marg direct vanaf de eerste tonen de speakers in knalt met haar zang en de viool later binnenstormt. Dit is overigens meer een wens dan een kritiekpunt, want ook met haar nieuwe begeleiding weet de fantastische zangeres en componiste Marg van Eenbergen te boeien. Vijftig jaar popmuziek van eigen bodem hebben we achter de rug, vol hoogtepunten. Gram heeft een plaat afgeleverd die een meer dan fijn startsein voor de volgende vijftig jaar vormt.

Met dank aan methodmich voor de submit!


Label: Turntable Records/PIAS Datum: Januari 2007 Waardering: