CD: Moonbootica - Moonlight Welfare
Het album begint met een beatloos intro. De tergend langzame elektronische discofunk golft uit je speakers. De tweede track komt erg langzaam op gang. Dat duurt tot de eerste break, dan komen de vocalen erbij. Ze gaan verder met een échte techno track. Er wordt lekker naar een climax opgebouwd: de high hats zijn snerpend en het geheel knalt goed. Langzaam maar zeker word je gehypnotiseerd door de groove. Het nummer is eigenlijk te kort, want net als de hypnose volledig is, begint She’s a cat. Het is een down-tempo nummer met aanstekelijke fluitjes. Je krijgt spontaan de neiging om mee te gaan zingen! Track 5 is, tot grote verrassing, een remake van Jump Around. (Het origineel is van House of Pain.) Deze versie is bijzonder futuristisch. Hij is slomer, zwaarder, bevat freaky raps en is lekker rauw. Na dit verfrissende uitstapje gaat het verder met techno. Maar dan licht verteerbaar, het is uitermate funky en zeer dansbaar. Als je dan bent uitgedanst volgt een intermezzo van 51 seconden. Dat heb je wel nodig ook!
Ze pakken de draad weer op met een down-tempo nummer. Een roffelende snare drum, vriendelijke akkoorden en poëtische teksten maken een fraai geheel. De zang in het nummer dat daarop volgt doet een beetje aan Molokko denken. De spanning is te snijden en het is duidelijk dat Tobias en Oliver zich inhouden. Het is een mooi nummer met bliepjes en piepjes, maar tot een echte eruptie komt het niet. Like a Riot is wat meer monotoon en minimal, maar de kenmerkende sound blijft behouden. Met de vervormde stem en de gitaar op de achtergrond doet dit een beetje aan Underworld denken. De explosie die daarop volgt is echter un-Unworldiaans. Daar waar het nummer juist rustig en abstract begint, eindigt het bijna hysterisch: geweldig! Daarna volgt het tweede muzikale uitstapje op van het album. Deze track (Do you see) is hip hop en doet denken aan Stan van Eminem. En dat zonder dat er stijlbreuk plaatsvindt met de rest van het album. De voorlaatste track is redelijk standaard, maar funky, techhouse. Champion of the World, het laatste nummer van het album, is dan weer een pareltje. Het begint met een heerlijk gitaartje en vrolijke claps. De lage vocoded stem maakt het helemaal goed! Zeker in combinatie met de synth, de catchy melodie en het refreintje. Ze gieten hier een erg funky saus over de broken beat. Daft Punk had dit niet beter kunnen doen. Zij zijn namelijk niet zó funky als Moonbootica.
Het is een divers album geworden, maar het is duidelijk te horen dat de mannen een techhouse-achtergond hebben. In ieder nummer is wel een vreemd geluidje te vinden dat zó effectief is dat het hele nummer er van profiteert. Of dat nu Jump Around is of Like a Riot. In iedere track is wel zoiets te vinden. Toch is het album duidelijk een solide geheel. Deze release is dan ook zéér aan te raden voor iedereen die van electro-house houdt, of eens wat minder zware techno wil. De muzikaliteit springt er van af.
Label: Moonbootique Recordings Releasedatum: 3 November 2007
Waardering:
